Doświadczenie Stanleya Millera

Ogólnie o doświadczeniu Stanley’a Miller’a...
W 1953 r. Stanley Miller stworzył model prehistorycznej "atmosfery" Ziemi: naczynia wypełnionego wodą, nad która unosiła się mieszanina gazów takich jak metan i amoniak. Miller przepuszczał przez mieszaninę prąd, wywołując sztuczne błyskawice. Po kilku dniach woda w naczyniu zmętniała - pojawiły się w niej aminokwasy, czyli elementy składowe białek. Późniejsze eksperymenty wykazały, ze w takich warunkach mogły utworzyć się również inne ważne cząsteczki: cukry, DNA i RNA. Bez jakiejkolwiek pomocy z zewnątrz mogły wiec powstać w ziemskim praoceanie pierwsze organizmy żywe.

A teraz bardziej szczegółowy opis tego eksperymentu...
Aby stestowac hipotezę Haldane'a-Oparina, Stanley Miller umieścił metan, amoniak, parę wodna i wodór cząsteczkowy w zamkniętej szklanej aparaturze, by symulować hipotetyczna pierwotna atmosferę Ziemi. Do tych gazów dołączono źródło energii (wyładowania elektryczne) i analizowano powstałe produkty chemiczne. Miller znalazł niektóre z aminokwasów wystepujących w białkach. Późniejsza praca Millera i wielu innych wykazała powstawanie małych ilości licznych związków organicznych obejmujących wiele prostych związków biochemicznych. W pewnych eksperymentach powstawały mikroskopijne "protokomórki”.
Wielu sadzi, ze symulacyjne eksperymenty Millera i inne podobne typy eksperymentów stanowią mocne empiryczne poparcie dla naturalistycznego pochodzenia życia. Jednak większość z założeń hipotezy Haldane'a-Oparina jest niespójna z dostępnym świadectwem empirycznym. Na przykład mamy obecnie swiadectwo pochodzace z najstarszych skal, że pierwotna atmosfera Ziemi miała znaczne ilosci o2. Ponadto nie mamy zadnego geologicznego świadectwa, ze istniała "organiczna zupa”.
Jest prawdopodobne, że każdy ze związków biochemicznych ukształtowanych w pierwotnej atmosferze lub oceanach zostalby zniszczony przez te same zródla energii, jakie doprowadziły do ich powstania. W eksperymentach Millera powstale twory byly chronione w specjalnej pułapce nie mającej wyraźnego odpowiednika w przyrodzie.
Eksperymenty Millera nie daja zadnej wskazówki, dlaczego materia ożywiona woli lewoskrętne aminokwasy. Wszystkie produkty tych eksperymentów są dokładnie racemiczne, tj. sa mieszankami skladajacymi sie w polowie z form lewoskretnych i w polowie z form prawoskretnych. Naturalne tendencje chemiczne materii organicznej stale produkowaly skladniki racemiczne. Wielu badaczy usilowalo znalezc wiarygodne warunki naturalne, w których gromadzenie sie lewoskretnych aminokwasów mialoby przewagę nad gromadzeniem sie ich prawoskretnych odpowiedników, ale wszystkie takie wysiłki zakończyły się niepowodzeniem. Dopóki nie rozwiaze sie tego kluczowego problemu, nikt nie może mówić, ze znaleźliśmy naturalistyczne wyjasnienie dla pochodzenia zycia.
Tylko niewielkie ilości związków biochemicznych tworza sie w eksperymentach Millera, ale duza czesc metanu przeksztalca sie w produkty. Wiekszosc reagujacego wegla tworzy niebiologiczna bursztynowa gruba warstwe pokrywajaca wnetrze aparatury. Substancje te reprezentuja dominujacy trend reakcji chemicznych w tych eksperymentach. Biopolimerów takich jak bialka i kwasy nukleinowe nie wykrywa sie w tej aparaturze.