"Dzieje Tristana i Izoldy" w skrócie.

"[...] Po trzech latach wiernej służby między Tristanem a królem Kornwalii Markiem rodzi się prawdziwa przyjaźń. Tristan sypia w komnacie króla jako jego zaufany i wierny sługa. Na dworze króla Marka są ludzie, którzy nienawidzą Tristana, gdyż boją się, że ich władca właśnie jemu przekaże swą królewską władzę. Tristan nie chce, aby tak myślano, więc wymusza na królu obietnicę ożenku, król Marek zgadza się pod warunkiem, że będzie to kobieta, której włos przyniosły mu niegdyś jaskółki.

Tristan postanawia odnaleźć Piękną o Złotym Warkoczu. Zapowiada, że będzie to wyprawa bardzo niebezpieczna, ale on podejmuje się tego, by dowieść swojej miłości do króla . Dzielny rycerz odnajduje dziewicę w Irlandii - jest to Izolda. To ją poślubi król Kornwalii i dzięki temu zapanuje pokój. Tristan zabiera Piękną o Złotym Warkoczu do Kornwalii. Matka Izoldy przygotowuje ziołowo-korzenny napój i daje go służącej Izoldy, która ma go ukryć. W czasie ślubu ma ona podać napój Izoldzie i królowi, tylko oni mogą wypić ten napar, gdyż ci, którzy go wypiją, będą się kochać ogromną miłością do końca życia.

W czasie podróży tristan zarządza odpoczynek na wyspie. Jest bardzo gorąco, więc Tristan, a także Izolda chcą się czegoś napić. Inna służąca znajduje czarodziejski napój i podaje go swej pani i rycerzowi . Młodzi piją...co nagle spostrzega pierwsza służąca i chce im go wyrwać, ale jest już za późno...Tristan powoli zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że kocha Izoldę, sam jest przerażony tą myślą. Wie , że może tym uczuciem zranić króla Marka. Izolda kocha tristana wbrew sobie. Pragnie go nienawidzić, ale uczucie jest silniejsze. Tylko służąca zna magię napoju, widzi jak oboje męczą się, nie chcą pić, ani jeść, boją się do siebie zbliżyć, choć uczucie pcha ich ku sobie. Izolda postanawia zaprosić Tristana do swojego namiotu , rycerz jest zdziwiony jej zachowaniem. Niewiasta mówi Tristanowi o swoich obawach...przyznaję się, że go kocha, po czym następuję namiętny pocałunek obojga młodych kochanków.

Tristan i Izolda nie mogą już odwrócić biegu wydarzeń, nie potrafią zrezydnować z miłości, decydują się na nią, nawet jeśli w konsekwencji oznacza to śmierć. Już w Kornwalii król Marek odbiera Izoldę z rąk swego wiernego przyjaciela. Władca jest zauroczony, dziękuje Tristanowi. Wkrótce odbywa się ślub pary królewskiej. W noc poślubną zamiast Izoldy do komnaty króla udała się jej służąca, król nie wiedział o miłości Tristana i Izoldy. Życie Izoldy na zamku nie jest szczęśliwe, nie cieszą ją klejnoty, piękne stroje, ani nawet uwielbienie poddanych. Kochankowie ukrywają swoją miłość. Po jakimś czasie baronowie dowiadują się o tajemniczych spotkaniach obojga młodych, decydują się powiedzieć o tym królowi . Król nie dowierza baronom, ale postanawia śledzić Tristana i Izoldę . Nie mogąc znieść niepewności król nakazuje Tristanowi opuścić zamek. Izolda udaje ucieszoną, lecz w głębi duszy cierpi. Po rozłące oboje bardzo za sobą tęsknią, nie mogą bez siebie żyć. Z pomocą służącej spotykają się w sadzie niedaleko zamku. Kochankowie spędzają ze sobą noc , po czym Izolda wraca do swej komnaty.

Niestety ktoś sprawia, że Tristan zostaje otruty.... czeka go śmierć, jego jedynym marzeniem przed skonaniem jest ujrzeć Izoldę. Niestety umarł nie ujrzawszy swej ukochanej . Izolda jest zrozpaczona... całe miasto opłakuje dzielnego, dobrego, szczodergo i życzliwego Tristana. Złotowłosa kładzie się przy zwłokach swego lubego, całuje jego usta, z oczy płyną jej łzy rozpaczy...umiera z boleści po swym najmilszym. Król Marek każe przygotować dwie trumny i pochować ich w jednej kaplicy. Z grobu Tristana wyrasta głóg, który zatapia się w grobie Izoldy . Choć ludzie odcinają głóg, roślina odrasta na nowo, król zabrania odtąd przycinania głogu...''