Pchnięcie kulą jest konkurencja lekkoatletyczną polegająca na wypchnięciu siłą ramienia kuli o ciężarze 7,26 kg dla mężczyzn i 4 kg dla kobiet na możliwie najdalszą odległość. Pchnięcie kulą wykonuje się z koła o średnicy 2,135 m. Pierwszą wzmiankę o tej konkurencji można znaleźć u Homera, gdzie żołnierze biorący udział w walkach o Troję urządzali zawody w rzucie skałą. W XVI wieku Król Henryk VIII sprawdzał męstwo swoich żołnierzy urządzając zawody w rzucie młotem, a w XVII wieku Angielscy żołnierze urządzali zawody w rzucie kulą armatnią. Reguły konkurencji zostały pierwszy raz ustanowione w 1860 roku, kiedy rzut był wykonywany z kwadratu o bokach siedmiu stóp (2.13m). Kwadrat został w 1906 roku zastąpiony przez koło o średnicy siedmiu stóp. Waga kuli została ustalona na 16 funtów (7.257 kg). Zgięcie ręki rzucającego zostało zniesione jako zbyt niebezpieczne, natomiast zawodnicy mieli trzymac kulę w ręce przy szyi, przed wypuszczeniem jej. Odskok w kole został wprowadzony w USA w 1876 roku.
W 1951 roku Parry O'Brien (USA) stworzył nową technikę. Ze startowej pozycji zwróconej do tyłu koła, O'Brien obracał się o 180 stopni, by obrócić się dookoła koła przed finałowym wypuszczeniem kuli. To pomogło mu zdobyć plamę pierwszeństwa w pokonaniu odległości 18m (i wreszcie 19m). W 1976 Alexander Barychnikov wprowadził rotacyjną technikę, podobną do tej stosowanej w rzucie ,dyskiem, która stała się najpoplularniejsza.Kobiece zawody pchnięcia kulą (4 kg) były rozegrane pierwszy raz we Francji w 1917 roku. Pierwszy światowy rekord IAAF datuje się na 1934 rok, co spowodowało debiut na igrzyskach olimpijskich w 1948 roku. Do 1927 roku kobiety współzawodniczyły w rzucie kulą ważącą 8 funtów i 5 kg.
Kula przed wypchnięciem musi mieć kontakt z szyją zawodnika.
Kobiety i młodzicy (do 15 lat) pchają kulą 4 kg juniorzy młodsi (16-17 lat)pchają kulą 6 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) i seniorzy używają kuli o wadze 7,26 kg.
Po wykonaniu rzutu zawodnik musi opuścić koło jego tylną częścią, w przeciwnym wypadku rzut nie zostanie uznany.
Stosowane są dwie podstawowe techniki pchnięcia kulą:
- doskoku – zawodnik ustawia się tyłem do kierunku rzutu i dokonuje „poślizg” do progu, skręt biodra i wypchnięcie kuli
- obrotowa – zawodnik wykonuje obrót (taki jaki w rzucie dyskiem) zakończony wypchnięciem kuli
Odległość rzutu mierzy się taśma, przechodząc przez środek koła i ślad kuli, od wewnętrznej krawędzi progu do najbliższej krawędzi śladu.
Najbardziej znanym polskim zawodnikiem występującym w tej konkurencji był mistrz olimpijski z Monachium (1972) Władysław Komar.
uczaca_sie Nie dokładnie wyjaśnione, praca z błędami. Co najwyżej bym z tego mogła dostać 3- :/.
odpowiedz
praca nie jest taka zła widywałem gorsze....gdyby jeszzce bylo przedstawione rysunki lub zdjęcia z różnych technik to by było spoko. bo tak jak mam wiedzieć jak sie rzzuca dyskiem żęby zastosować tę samą metode do pchnięcia kulą????
fajnie fajnie... gdyby jeszcze był rysunek albo filmik tych technik to byłoby fajnie....widywałem lepsze prace!!!!