Państwo Perskie
W VI wieku p.n.e. państwo Perskie stało się największą potęgą w całym Bliskim Wschodzie. Persowie pochodzili z Iranu. Dużą ilość żołnierzy w wojsku Perskim stanowili łucznicy. Pod koniec VI wieku p.n.e. państwo Perskie od Indii do Egiptu i wschodniego wybrzeża Morza
Śródziemnego. Państwo Perskie liczyło aż 20 prowincji. Persję zamieszkiwała mieszanina ludów mówiących w odmiennych językach i wyznających różne wiary. Króla interesowało tylko to by ludność płaciła podatki i nie buntowała się. Kolonie Greckie na wybrzeżu Azji Mniejszej nie spełniały tych warunków. W 499 roku p.n.e. wybuchło w Milecie powstanie przeciw Persji. Grecy z Aten i innych polis wysyłali flotę na pomoc rodakom. Po kilku latach Milet doznał klęski. „Król królów” Dariusz I postanowił ukarać wszystkich Greków.
Bitwa pod Maratonem
W 490 roku p.n.e. do wybrzeży Attyki przybliżyły się okręty Perskie, niedaleko Maratonu, który leżał oddalony od Aten o zaledwie 42 km. Wojska Greckie szczęśliwie zwyciężyły, lecz większości wojsku Perskiemu udało się powrócić na statek. Miliades (Grecki wódz dobrze znający taktykę Persów) wysłał młodego żołnierza by poszedł ostrzec Ateńczyków o dalszym niebezpieczeństwie. Niestety kiedy dobiegł zdołał powiedzieć tylko „zwycięstwo” i runą. Wojska Greckie jednak ruszyły w obronie Aten i o dziwo dotarli tam przed okrętami Persów. Klęska Persów nie oznaczała jednak końca wojny.
Termopile
W 480 roku p.n.e. na podbój Grecji ruszył następca Dariusz I, Kserykles. Wojsku Perskiemu poddawało się większość państw, tylko nieliczny dowodzone przez Sparty czy Ateny postanawiały się bronić. Droga przez która maszerowały wojska Perskie przechodziła przez Termopile, przesmyk lady o szerokości zaledwie 40 m. Tam na Persów czekały wojska Greckie pod dowództwem Spartańskiego króla, Leonidasa. Niestety dla nich znalazł się zdrajca, który przeprowadził Persów na około Termopil. Wówczas armie Grecka wzięta w 2 ognie wycofała się, zostało jedynie 300 Spartan, którym prawo zabraniało ucieczki.
Salamina
Wyrocznia Delficka powiedziała Ateńczykom by schowali się za drewnianymi murami. Temistokles (Ateński wódz) przekonał rodaków by wybudowali okręty wojenne. W chwili najazdu flota Ateńska liczyła prawie 400 okrętów. Grecka armia wycofała się w głąb kraju by strzec wejścia do Peloponez. Kobiety i dzieci ewakuowano na pobliskie wyspy a niewielki garnizon został w Atenach. Temistokles postanowił stoczyć decydującą bitwę z Persami na morzu. Armia Perska bez trudu zajęła Ateny i podpaliła je, ruszyła do bitwy z flotą Grecką. Helleńskie okręty oczekiwały Persów przy wyspie Salamina. Dowódca Spartacki chciał wycofać swe okręty, lecz wtedy Temistokles wysłał rzekomego zdrajcę by „ostrzegł” Kserksesa. Wtedy wiec wielkie okręty zaatakowały Grecką flotę z dwóch stron. Greckie trójrzędowce miały na dziobie taran, który dziurawił burty nieprzyjacielskich okrętów. Persowie nie byli w stanie wykorzystać ich przewagi liczebnej. Perska flota strąciła ponad polowe Statków a flota Grecka zaledwie 40. Wojska Perskie wycofały się wiec do Azji. W 479 roku p.n.e. resztki wojska Perskiego stoczyły bitwę w pod Platejami gdzie poniosły klęskę. Była to ostatnia wielka bitwa tej wojny. W kolejnych latach niepodległość odzyskały inne Greckie miasta. Jednak pokój z Persami, Grecy podpisali dopiero w 449 roku p.n.e.
