Urok i dziwność świata w poezji Leśmiana.

Bolesław Leśmian jest poetą, który tworzył w dwu epokach literackich. Swym dorobkiem zaprzecza jednak jakimkolwiek jednoznacznym klasyfikacjom. Wyrazem tego są przede wszystkim podstawowe kategorie kreacji jego poetyckiego świata: realizm i fantastyka. W większości utworów przenikają i wzbogacają się nawzajem. Czyni to poezję Leśmiana budzącą niegasnące zainteresowanie i kontrowersje. W jednym z najbardziej znanych erotyków – ‘W malinowym chruśniaku’ Leśmian niezwykle subtelnie wydobywa poszczególne elementy. Zaznacza obecność owadów, zwłaszcza ich odgłosy, sugeruje czerwień malin. Te ostatnie przedstawione są szczególnie zmysłowo, opisuje się ich zapach, soczystość, słodycz i barwę. Malinowy chruśniak, pogrążony w ciszy zakłócanej jedynie, czy też wzbogacanej przez odgłosy przyrody, jest miejscem spotkania pary kochanków. Atmosfera miłosnej schadzki budowana jest przez wrażenie płynącego zewsząd ciepła, światła i gamę zapachów. Przyroda w wierszu Leśmiana sprzyja ludzkim uczuciom. Poeta stara się zanurzyć w jej wnętrze. Owoce malin nazwane zostają ‘narzędziem pieszczoty’, w ten sposób to, co realne, wyobrażalne splata się z fantastycznym, choć przedstawionym bardzo sugestywnie obrazem przyrody – ‘trzecim kochankiem’.
Ballada jest gatunkiem łączącym w sobie elementy świata rzeczywistego na równi z fantastycznym. Tak jest również u Leśmiana, czego przykładem jest ‘Dusiołek’. Utwór ma charakter ludowej opowieści o bardzo naiwnej fabule. Opowiada o sennej marze Bajdały – postaci, której status jest trudny do określenia, jednak imię zdradza pokrewieństwo z wiejskimi gawędziarzami. Wytwór sennego marzenia traktowany jest jako byt rzeczywisty, napotkany na jawie. Korzenie twórczości Leśmiana tkwią w modernistycznym symbolizmie. Pozwala to upatrywać w Dusiołku symbol zła. Tak czy inaczej to, co dziwne, traktuje Leśmian z pewną dozą humoru i przymrużeniem oka.