Teoria Pangea

Teoria Pangea prawdopodobnie została wymyślona przez jednego z ewolucjonistów czy kreacjonistów starej Ziemi. Według tej teorii, Pangea była superkontynentem istniejącym na Ziemi około 300 a 180 lat temu. Teoria Pangea jest najbardziej popularną teorią na temat superkontynentów.

Zwolennicy tejże teorii twierdzą, iż na grzbiecie śródoceanicznym mają miejsce zmiany biegunowości.

Za argument stawiają także fakt, że kształty kontynentów wydają się do siebie pasować.

W rzeczywistości nie da jej się udowodnić, tak samo jak to, że wszechświat ma miliardy lat.

Gdyby była prawdą, Meksyk, Kostaryka, Panama, Belize, Honduras, Gwatemala, Nikaragua - nie istnieją, ponieważ w przedstawieniu Pangei brak miejsca na te kraje.

Ludzie, którzy wymyślili tą teorię skrócili Afrykę niemal 35 do 40%, aby kontynenty do siebie pasowały. Europa i Ameryka Południowa zostały obrócone przeciwnie do kierunku ruchu wskazówek zegara, a Afryka obrócona zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, aby do siebie pasowały.

Jeśli usuniesz wodę z oceanów, to zobaczysz grunt. Oceany mają dno, a więc kontynenty są wciąż ze sobą połączone.

Teoria Pangea powstała po to, aby ewolucjoniści czy kreacjoniści starej ziemi nie musieli odpowiadać na pytania na temat pola magnetycznego Ziemi albo osadów na dnie oceanów. Oni nie chcą wiedzieć, że pole magnetyczne Ziemi staje się coraz słabsze, a na dnie oceanów nie ma zbyt wiele mułu, ponieważ dowodziłoby to temu, że świat nie może mieć milionów lat.

Kontynenty erodują do oceanów. Ilość osadów w nich wskazuje na kilka tysięcy lat erozji. Oceany nie są pełne mułu, a jedynym sensownym wytłumaczeniem jest to, że nasza planeta ma tysięcy, a nie miliony lat. Co ciekawe, to Biblia naucza, że świat ma około 6000 lat [gdyby policzyć lata synów Adama itd.], co zgadzałoby się z faktami.