Fiordy

Charakterystyczne dla wybrzeża Norwegii, Grenlandii i Chile fiordy powstały w wyniku zalania przez morze dolin rzecznych uformowanych w epoce lodowcowej. Dziś zachwycają malowniczymi, stromymi i krętymi brzegami.

Pochodzenie
Fiordy to doliny z epoki lodowcowej, które zostały zalane przez podnoszące się morze i dziś mają kształt głębokich, wąskich i krętych zatok. Najdłuższym fiordem na świecie jest Admiralty Inlet na północno-zachodnim wybrzeżu Ziemi Baffina na północy Kanady. Ma on 370 km długości i ponad 30 km szerokości u ujścia. Nieco tylko krótszy Nordvest we wschodniej Grenlandii wrzyna się w ląd na 313 km.

Najgłębszy
Najgłębsze punkty w fiordach często znajdują się nie przy ujściu, ale nieco dalej. Bardzo charakterystyczne dla tych zatok są strome ściany, schodzące w dół nawet na kilometr poniżej poziomu wody. Rekord w tym względzie należy do fiordu Sogne w Norwegii, który ma aż 1300 metrów głębokości.

Norwegia
Większość fiordów na świecie znajduje się w Norwegii. Gdyby wziąć pod uwagę łączną dlugość ich brzegów, całkowita długość linii brzegowej tego kraju wzrosłaby z 2650 do 21.350 km! Najdłuższy z nich, Sologne, ma około 204 km długości. Fiordy występują także w Kanadzie, na Grenlandii, w Szwecji, na Alasce, a nawet w południowym Chile.