Na podstawie analizy fragmentów (listu 21 czerwca 1771 r. i 12 grudnia 1772r.) oraz lektury całosci” Cierpienia młodego Wertera” scharakteryzuj głownego bohatera wskazujac przyczyny zmiany jego sposobu widzenia świata.

„Cierpienia młodego Wertera” Jana Wolfganga Goethego są powieścią epistolarną (pisaną w formie listów), poniekąd autobiograficzną. Fabuła jest mniej istotna, duży nacisk położony jest na sferę emocjonalną. Tytułowy bohater – Werter – jest przedstawicielem mieszczaństwa, wykształconym, ale nie potrafiącym odnaleźć się w świecie własnych uczuć. Dominujące cechy tego młodego mężczyzny to uczuciowość, wrażliwość i podatność na uleganie emocjom.
Werter był bardzo nieszczęśliwy. Przez swoją postawę wobec świata czuł się niezrozumiany i samotny. Z jednej strony przyciągał ludzi swoją otwartością, elokwencją i umiejętnościami, a z drugiej był typem samotnika, który czuł się dobrze tylko we wlasnym towarzystwie. Drażniła go dworskosc, uleganie konwencjom, uwięzienie w tradycji i społecznych zależnościach. Uciekał często w świat natury i piękno przyrody, które docenial tym bardziej, ze byl również artystą malarzem. Głównym problemem Wertera było pożadanie uczuć wznioslych, niemalże ponadczasowych. Sklonność do marzeń i wędrowania do wyidealizowanego wlasnego swiata bylo u niego przejawem egocentryzmu. Który również poglebiał nieustannie jego cierpienie.
Cala powiesc opiera sie na milości bohatera do Lotty. Bylo to z gory skazane na niepowodzenie, gdyż była narzeczona innemu meżczyznie. Z listu 21 czerwca 1771 r. dowiadujemy się o żarliwości uczucia, którym Werter darzyl Lotte i o bezstroske przepelniajacej jego serce. Nie myslal takze o konsekwencjach, caly swiat przybral dla niego radosne barwy. Lekkosc życia, ktora wtedy odczuwal przelal na opisy przyrody otaczajacej go w Wahlheim.Widac to juz na poczatku listu „Czym pomyślał, obierając sobie Wahlheim za cel swych przechadzek, że leży ono tak blisko nieba!”. Dalej co i rusz zachwyca sie wszystkimi elementami przyrody, cala okolica jest dla niego uosobieniem piekna, spokoju i nadziei. Ten stan nie trwa długo. Uczucia Wertera, pelne kontrastow i gwaltownych zmian, doprowadzaja go do niepokojacego stanu. Milosc przeradza sie w nim w niszczaca sile, ktorej nie jest w stanie stawic czola. Egzystencja zaczyna sprawiac mu bol. Coraz częsciej doświadcza poczucia bezcelowości istnienia. W liscie 12 grudnia 1772 r. pisze pełen sprzeczności. Uczucia buzuja w nim i również mają swoje odzwierdziedlenie w przyrodzie. Wczesniej tak piekna natura, teraz przedstawia obraz rozpaczy. Wewnetrzna burza jawi sie jako ulewa zeslana na Wahlheim. Wtedy tez Werter uswiadamia sobie zdolnosc do popelnienia samobojstwa.
W chwili smierci, zaledwie kilka dni pozniej, Werter wypowiada imie Lotty. Swiadczy o to calkowitym opetaniu miloscia do niej. Sam zbudowal sobie wiezienie we wlasnym umysle, nie potrafiac podolac temu co stworzyl. Na podstawie tej powiesci stworzony zostal termin „werteryzm” okreslajacy postawe, swiatopoglad i charakterystyke bohatera tragicznie romatycznego.