Niektóre choroby układu nerwowego człowieka

Podłożem chorób neurodegeneracyjnych są zmiany w liczbie, kształcie lub funkcjonowaniu neuronów, np. Uwalnianiu mediatorów lub reagowaniu na nie.

1.Choroba Parkinsona – przyczyna tej choroby jest stopniowy zanik komórek mózgu produkujących dopaminę (jeden z mediatorów synaptycznych). Chorzy tracą zdolność wykonywania precyzyjnych ruchów, cierpią na sztywność i drżenie mięśni, szczególnie rąk i głowy. Występują trudności w mówieniu. Psychika z reguły nie wykazuje zmian. Choroba ujawnia się zwykle między 50 a 55 rokiem życia, choć znane są przypadki jej zdiagnozowania u osób młodszych. Współczesna nauka nie potrafi jeszcze wyczerpująco odpowiedzieć na pytanie o przyczyny degeneracji neuronów (znane są tylko niektóre z nich, np. działanie pewnych trucizn).
2.Choroba Alzheimera – zanik i zwyrodnienia neuronów, głównie w korze mózgowej, prowadzą między innymi do osłabienia przekaźnictwa w synapsach, szczególnie cholinergicznych. Chorzy cierpią na zanik pamięci (nie rozpoznają miejsc ani osób), zaburzenia mowy, postępujące trudności w pisaniu i czytaniu, aż do całkowitej utraty tych umiejętności. Tracą też zdolność posługiwania się przedmiotami codziennego użytku. Zaawansowanemu stadium choroby mogą towarzyszyć napady lęku lub agresji. Choroba ujawnia się między 50 a 65 rokiem życia i osłabiając organizm, po kilku lub kilkunastu latach doprowadza do śmierci (np. w wyniku infekcji).
3.Schizofrenia (rozdwojenie jaźni) – Chory cierpi na halucynacje słuchowe i wzrokowe, słyszy głosy i widzi nieistniejące w rzeczywistości postacie. W przebiegu choroby następuje rozpad psychiki. W mózgu chorych stwierdzono między innymi powiększenie komórek kresomózgowia i zmniejszenie okolic hipokampu, zmiany w płatach skroniowych kory mózgowej oraz zaburzenia poziomu dopaminy. Równocześnie chorzy na schizofrenię niejednokrotnie prowadzą działalność twórczą , często wybitną, jak choćby laureat Nagrody Nobla w dziedzinie matematyki, John Nash, bohater nagrodzonego Oscarem filmu „Piękny umysł”.
4.Depresja – chorobliwe obniżenie nastroju łączy się z poczuciem utraty sensu życia, któremu towarzyszą uczucie niepokoju i lęku, spowolnienia (lub zahamowania) toku myślenia, zaburzenia snu i utrata łaknienia. Jeżeli występuje na przemian z epizodami manii (stanów podniecenia), nosi nazwę psychozy maniakalno-depresyjnej. W mózgu chorych zaburzone zostaje przekaźnictwo synaptyczne, głównie dopaminy i noradrenaliny. Głęboka depresja może prowadzić do śmierci, często samobójczej.