Kogo spotkał Kordian na Mont Blanc?

Scena na Mont Blanc jest odpowiednikiem „Improwizacji” z „III części Dziadów” Mickiewicza. Jest nierealistyczna, ponieważ w czasach Słowackiego nie można było zdobyć tego szczytu. Drugim nierealistycznym elementem jest chmura, która zabiera Kordiana nad Polskę. Bohater na szczycie zastanawia się nad swoim życiem. Jest pełny pychy. Nazywa siebie pomnikiem na pomniku świata. Pragnie dokonywać światowych rewolucji. Czuję się niemal tak potężny jak Bóg. Chcę być wodzem Polaków, pragnie ich mobilizować do walki jednak szybko zmienia zdanie i chcę popełnić samobójstwo. Kordian po chwili wahania czuję pustkę motyw pięknego kościoła, w którym nie mieszka Bóg tak samo jego poezja jest piękna ale pusta. Kordian jest obłąkany przez szatana. Scena potwierdzająca obłąkanie to scena przygotowania, w której czarownice zbierają się na Łysej Górze i określają historię XIX wieku. Sugestia, że historia rządzona jest przez szatana. Fragment zawiera nawiązanie do „Fausta” Goethego i „Makbeta” Szekspira. Czarownice w wielkim kotle tworzą przyszłych przywódców powstania. Istotnym elementem tej sceny jest groteska. Mefistofeles sugeruję, że Werter i Russo są jego sługami. Przywołane postacie podobnie jak Faust zaprzedały swoje życie diabłu. Historię mówiące o zaprzedaniu swojej duszy diabłu w literaturze to między innymi „Marfred” ???Bajzanta oraz „Lich” Luisa. Szatan wydaję Mefistofelesowi rozkaz, aby opętał jakiegoś polskiego żołnierza. Opętanym podchorążym jest Kordian. Duch, który pojawił się Kordianowi nie był duchem rycerza. Kordian nie zdaję sobie sprawy, że był nim Mefistofeles. Ulega manipulacji diabła.