profil

Poeta - twórca własnego świata i języka - Czesław Miłosz.

poleca 89% 102 głosów

Treść
Grafika
Filmy
Komentarze

Czesław Miłosz jest niewątpliwie uważany za patrona poezji klasycznej. Z klasycyzmem jest powiązany dwojako- z nurtem historycznym, oświeceniowym i z nurtem współczesnym. Do oświecenia Miłosz nawiązuje wprost, np.: w znanym wierszu „ Zaklęcie”, w którym zawarta została pochwała rozumu: jest on niezniszczalny, służy powszechnemu dobru, przeciwstawia się rozpaczy, budzi nadzieję, uczy tolerancji i współistnienia ludzi.

„... z plugawego zgiełku
ocala zdania surowe i jasne”

Można powiedzieć, że te idee oświeceniowe i klasyczne zarazem stanowią stałe punkty programu Miłosza, który stawia znak równości między poezją a prawdą. Klasycyzm Miłosza jest światopoglądem, próbą ocalenia w świecie tradycji i wartości kultury.

„ Zawsze tęskniłem do formy bardziej pojemnej,
która nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą
i pozwoliłaby się porozumieć nie narażając nikogo,
autora ni czytelnika, na męki wyższego rzędu”

Już z tego fragmentu odczytać można niechęć Miłosza do poezji niekomunikatywnej, trudnej, a więc do wszelkich dzieł awangardowych. Miłosz surowo ocenia współczesną sztukę. Wartość sztuki widział w mądrości. Poezja Miłosza pełna jest ironicznego dystansu wobec procesów cywilizacyjnych współczesności.

Toteż jego poezja staje się układem znaków – symboli szeroko pojętej kultury: język mit, religia, sztuka- to źródła, z których czerpie Miłosz. Tego poetę nazwano nawet” synem tysiącleci”, gdyż łączy i zestawia ze sobą znaki pochodzące z różnych kultur.

Prawdy, która jest nadrzędną wartością dla Miłosza, nie można wypowiedzieć jednym głosem. Dlatego poeta, rezygnując z subiektywności, niczego nie rozstrzyga, nie oznajmia, lecz słucha i rozmawia. W poezji Miłosza mówią różne głosy i jest ona nastawiona na dialog. Kreacje bohatera lirycznego są zmienne, podmiot liryczny gra różne role, autor często ironicznie dystansuje się wobec postaci czy swoich własnych ról. Szukając sposobu wyrażenia prawdy i dotarcia do odbiorcy, Miłosz sięga po klasyczne środki wyrazu: dowcip, ironię, jasny i precyzyjny język, dokładny opis- wszystko co przybliża rozumienie rzeczy i poznanie prawdy.


Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 1 minuta