Charakterystyka porównawcza Cyryla i Metodego.

Cyryl i Metody to drugoplanowi bohaterowie książki Małgorzaty Musierowicz pt. „Noelka”. Metody był dziadkiem głównej bohaterki lektury – Elki Stryby, zaś Cyryl jej stryjecznym dziadkiem. Panowie to starsi mężczyźni, prowadzący spokojne życie.

Jako bracia często się ze sobą kłócili i mieli odmienne zdania. Cyryl miał długi nos, czerstwą twarz i łysinę, natomiast twarz Metodego była rumienna, z charakterystycznym dużym nosem i szelmowskimi oczami. Stryjeczny dziadek Elki cenił sobie spokój, ciszę i wygodę. Był systematyczny oraz pracowity, prowadził gospodarstwo domowe. Jako starszy brat opiekował się Metodym. Świadczy to ich wzajemnej, braterskiej miłości Metody zaś lubił komfort, dostatnie życie i „jako najważniejszy w całym domu zajął naturalnie największy pokój, z najlepszym widokiem…”. Cyryjek z Elką mieszkali w dwóch małych pomieszczeniach. Metody często denerwował innych i uważał się za najmądrzejszego, nawet w kulinarnych sprawach „ wzbogacał prostą kompozycję kapustno-grzybową, to kieliszkiem czerwonego wina, to listkiem laurowym, to znów garstką suszonych śliwek”. Prawdziwym kucharzem był jednak Cyryl, który jako starszy brat zajmował się także prowadzeniem domu. Bracia kochali się w Terpentuli, która była ich wspólną znajomą z czasów młodości. Metody już od dzieciństwa przejmował inicjatywę w działaniu. „Zawsze nawet kiedy jeszcze byli dziećmi wyrywał Cyrylowi wszystko z rąk, klocki czy piłkę, wszystko”. Był weselszy, ciekawszy i bardziej zdobywszy od swojego brata i to dlatego Terpentula straciła dla niego głowę. Cyryl był zazdrośnikiem i z tego powodu zabiegał również o jej uczucie. Bracia rywalizowali między sobą oraz lubili współzawodnictwo. Jako dziadkowie bardzo rozpieszczali Elkę. To im dziewczynka zawdzięczała rozkosze swojego dzieciństwa, chociażby święta Bożego Narodzenia. Jako mała wnuczka dziadka Cyryla „ dla wygody nazywała go stryjkiem, a potem już tylko Cyryjkiem co on naturalnie zaakceptował, jak wszystko co kiedykolwiek przyszło jej do głowy’’.

Moim zdaniem byli to pozytywni bohaterowie lektury. Dzięki wielu życiowym doświadczeniom przeprowadzili Elkę przez beztroski okres jej dzieciństwa, a także darzyli ją ogromną miłością, mimo iż nie była biologicznym dzieckiem żadnego z nich. Chociaż są to dwa różne charaktery to nie ma między nimi poważnych sprzeczek i dlatego też zyskali moją sympatię.