Życiorys św. Aleksego

Książę Eufamian i jego żona Aglias mieli syna o imieniu Aleksy. W wieku 24 lat Aleksy ożenił się z córką cesarza po czym oddał jej pierścionek i poszedł służyć Bogu. Zabrał ze sobą dużo złota i srebra, i po drodze rozdał to biednym. Sam zaś żebrał pod kościołem, w którym z obrazu zeszła Matka Boska i kazała otworzyć mu drzwi do kościoła. Od tego czasu ludzie mówili o Aleksym jako świętym. Ojciec nakazał służbie odszukać syna wśród żebraków, lecz ci nie znaleźli go. Aleksy nie chciał być uznawany jako święty więc wybrał się w podróż morską. Podczas rejsu wiatr zmienił się i Aleksy wylądował w Rzymie. Tam przez 16 lat żył pod schodami domu swojego ojca nierozpoznany przez nikogo. Gdy umierał spisał swój żywot, ścisnął list w ręce i zmarł. W tym momencie dzwony zaczęły same bić. Ludzie szukali świętego, dopiero dziecko wskazało gdzie on leży. Do miejsca gdzie znajdowało się ciało Aleksego szedł pochód z papieżem i dostojnikami na czele. Święty leżał otoczony świecami, a od jego ciała szła woń która uzdrawiała chorych. Zmarły trzymał w ręce list, którego nikt nie potrafił wydobyć, dopiero jego żonie się to udało. Z tego listu dowiedziała się, że zmarły żebrak to syn Eufamiana i jej mąż.