Wiersz "Burza" A. Mickiewicza jest utworem z cyklu "Sonety krymskie". Utwory z tego cyklu to plon podróży Mickiewicza na Krym.
Sonet "Burza" mówi o najgroźniejszym obliczu natury. Jej siła niesie zagładę, a chwila ostatecznego zagrożenia przynosi świadomość samotności. Utwór możemy zaliczyć do liryki pośredniej. Podmiot liryczny kryje się za światem przedstawionym, opowiada go. Opisując burzę używa animizacji i personifikacji, które ożywiają to zjawisko i staje się bardziej straszne. Podróżni boją się tego, co dzieje się wokół nich. Jedni się modlą, jedni żegnają się z przyjaciółmi, ale jest jeden podróżnik, który siedzi spokojnie. Jest to bohater liryczny. Uświadamia on sobie, że zwątpił w Boga, że jest samotny i nie ma się z kim pożegnać.
Wiersz Adama Mickiewicza można uznać za metaforę dramatu istnienia, w którym człowiek walczy ze śmiercią.