Analiza i interpretacja Bogurodzicy

„Bogurodzica” powstała najprawdopodobniej na przełomie XIII i XIV w. i jest jednym z najbardziej znanych utworów polskiego średniowiecza. Pieśń ta była wzorowana na uroczystych łacińskich hymnach kościelnych.

„Bogurodzica” została napisana kunsztownym językiem, co wyróżnia ją na tle innych utworów średniowiecznych. Pierwsza zwrotka pieśni jest apostrofą skierowaną do Matki Bożej. O modlitewnym charakterze tej strofy świadczą zawarte w niej wołacze. Wierni proszą Maryję o wstawiennictwo u Chrystusa, na co wskazuje fragment „Twego syna, Gospodzina, Matko zwolena Maryja, Zyszczy nam, spuści nam.”.

W drugiej zwrotce zbiorowy podmiot liryczny kieruje swoją prośbę do Jezusa, żeby wysłuchał ich modlitw. Proszą Go o dobrobyt i godne życie na ziemi, natomiast, żeby po śmierci dostąpili zbawienia i żyli wiecznie.

Na końcu obu strof występuje refren „Kyrie elejson”. Jego powtórzenie może świadczyć o wielkiej wierze i szacunku jakiem podmiot liryczny darzy Chrystusa. Ważną rolę w wierszu odgrywają również rymy. Zazwyczaj są one parzyste, ale w tekście możemy odnaleźć także rymy zewnętrzne oraz wewnętrzne. Ze względu na to, iż „Bogurodzica” jest utworem średniowiecznym, występują w niej liczne archaizmy, takie jak na przykład „sławiena”, „zwolena”, „przebyt”, „spuści”, „Bogiem sławiena”. Dlatego też pieśń ta jest dla nas trudna do zrozumienia.

Nie da się również nie zauważyć, obecnego w tekście motywu „deesis”, który przedstawiał Jezusa Chrystusa w asyście Matki Boskiej i Jana Chrzciciela. Był on powszechnie znany w epoce średniowiecza, ponieważ wierzono, że z Synem Bożym można się kontaktować jedynie poprzez pośredników.

Również Maryja jest przedstawiona w utworze w sposób szczególny - wyidealizowany, bez wątpienia należąca do sfery sacrum, co chyba nikogo nie dziwi, ze względu na to, że w tamtym okresie Europa przesilona była kultem maryjnym.

„Bogurodzica”, mimo że pochodzi sprzed kilku wieków, zapisała się w naszej kulturze jako jedna z najsłynniejszych pieśni religijnych, która jest niewątpliwie bezcennym zabytkiem polskiej literatury.