Czy postawa Sokratesa może imponować współczesnemu człowiekowi?

Czy postawa Sokratesa może imponować współczesnemu człowiekowi? To pytanie bardzo trudne, lecz spróbuję się nad nim głęboko zastanowić.
Sokrates był wybitnym filozofem. Swoją mądrością i umiejętnościami potrafił zaintrygować innych, zmusić do refleksji nad samym sobą.
Chociaż wielu mogłoby zaprzeczyć mojemu zdaniu, śmiem twierdzić, że Sokrates jest godnym wzorem do naśladowania dla współczesnego człowieka. Moją tezę poprę kilkoma przykładami.

Po pierwsze, myślę, że Sokrates był wspaniałym mentorem i wychowawcą. Umiał jak nikt inny nakłonić rozmówców do myślenia. Jego sposobem na rozmowę było zadawanie pytań. Udawał, że pragnie nauczyć się czegoś od rozmówcy. Zmuszał go, by dostrzegł słabości w swoim sposobie myślenia. Przyparty do muru musiał wreszcie rozróżnić, co jest prawdziwe lub dobre, a co nie. Chciał uświadomić rozmówcę o jego własnej niewiedzy.
Filozof, umiał pomóc odkryć siebie i świat tylko tym, w których drzemała dusza filozofa, myśliciela, a zarazem zwykłego człowieka, który pragnie poznać prawdę.
U ludzi, w których tego nie odkrywał, stosował metodę elenktyczną, sprowadzał rozmówcę na poprawny tok myślenia i ironię. Metodę majeutyczną natomiast, stosował tylko wobec wybranych, tych którzy w sobie noszą jakąś myśl zdrową i prawdziwą. Widział w nich wewnętrzny skarb i potencjał.
Sokrates sam nie uważał się za człowieka mądrego, o czym świadczą wypowiedziane przez niego słowa ‘jedno wiem, że nic nie wiem’.

Co prawda, Sokrates został oskarżony o tworzenie nowej religii i demoralizację. Jednak trzeba zastanowić się nad tym, że zreformował poglądy ateńczyków i ich wiarę, a śmiem twierdzić, że każda zmiana ma w sobie jakąś cząstkę dobra i poprawności.
Nie można przez całe życie być konserwatystą, trzeba otwierać się na nowości i inność. Najgorzej w życiu być sztampowym, wiedział o tym Sokrates. Postanowił odwieść ludzi od starej wizji religii i wszechświata, stawiając na rozwój nowej wiary i samego człowieka. Nie łatwo jest ludziom odejść od przyzwyczajeń, ale żeby stworzyć coś doskonałego, trzeba próbować cały czas. Nie bać się konsekwencji i wierzyć w sukces każdego swojego przedsięwzięcia. Sokrates był odważny i wiedział, że bez ryzyka nic nie osiągnie.

Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że nasz wybitny sofista był twórcą tak zwanego intelektualizmu etycznego. Twierdził, że cnota równa się wiedzy. Człowiek czyni dobro wtedy, kiedy wie, że coś jest dobre. Sokrates rozum wynosił ponad wszystko. Rozum mógł przejąć kontrolę nad zmysłem. Utożsamiał go z cnotą, a cnotę ze szczęściem i pożytkiem. Rozum jest prawdą i świętością.
Myślę, że współcześni ludzie mogliby myśleć podobnie. Powinniśmy spojrzeć na życie ‘trzeźwym okiem’ i nie poddawać się tak namiętnościom i pasjom. Nie zawsze prowadzi to do dobrego wyjścia. Czasem racjonalizm jest potrzebny, a we współczesnych czasach potrzeba nam go coraz więcej.

Sądzę, że przedstawione przykłady wystarczą, żeby przekonać o słuszności mojego stanowiska. Wszystkie przytoczone argumenty prowadzą do wniosku, że Sokrates mógłby być wzorem dla współczesnej ludzkości. Oczywiście nie każdy jest człowiekiem na miarę tego filozofa, ale na pewno każdy z nas posiada jakąś jego część.