Dlaczego samobójstwo jest grzechem?

Czasami my ludzie spotykamy się z przeciwnościami losu. Mamy kłopoty w pracy, w rodzinie. Nie wiemy co robić w takich sytuacjach. Jestem katolikiem, dlatego najczęściej zasięgam pomocy Boga. Są ludzie, którzy rozwiązują takie problemy inaczej: idą do psychiatry albo psychoanalityka, zaglądają do kieliszka, a nawet odbierają sobie życie. Kościół uważa to ostatnie rozwiązanie za grzech - grzech przeciwko życiu. Człowiek od chwili poczęcia powinien być szanowany i chroniony w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby. Wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia. Samobójstwo zaprzecza naturalnemu dążeniu istoty ludzkiej do zachowania i przedłużania swojego życia. Zrywamy więzy z ludźmi, wobec których mamy zobowiązania. Samobójstwo sprzeciwia się miłości Boga, ponieważ to Bóg powinien decydować o końcu naszego życia. Decydując za Naszego Ojca w niebie wchodzimy z nim w konflikt. Według mnie nie ma żadnych usprawiedliwień dla człowieka, który z własnej woli odbiera sobie życie. Osoby, których sprawność życiowa jest ograniczona lub osłabiona, domagają się szczególnego szacunku. Chorzy lub upośledzeni powinni być wspierani aby mogli prowadzić, w takiej mierze, w jakiej to możliwe normalne życie. Szanujmy to co mamy i kierujmy się słowami P. Bosmansa: „Zostałeś stworzony by być „Człowiekiem”. Dla światła i dla radości zostałeś stworzony”. Dbajmy o nasze życie, ponieważ jest tylko jedno, a gdy je stracimy nie otrzymamy następnego na ziemi, lecz w niebie. Wszystko też zależy od naszych czynów, tego co zrobimy w naszym życiu, bo jak powiedział Jan Paweł II: „Życie człowieka jest święte”.