Wstępne założenia filozofii 2

Człowiek zawsze interesował się zjawiskami we wszechświecie. Ale poziom zrozumienia był niski a zjawiska tłumaczono mitologicznie.
Stopniowo w rozważaniach pojawiały się pierwsze pierwiastki myśli badawczej.
Zmysły i rozum.
Zachęcały ludzi do systematyzowania i wartościowania wiedzy.
Proces wartościowania.
Zaczął się również wykształcać język filozoficzny operujący specyficzną terminologią.
Filozofia pierwotnie oznaczała miłość mądrości (filia – miłość, sofia – mądrość).

W Grecji na początku VI w. p. n. e. pojawili się wybitni filozofowie przekazujący swą wiedzę chętnym słuchaczom.

Tales z Miletu 625 – 545 p. n. e.
Jako wybitny matematyk, filozof, astronom, znany z twierdzenia w geometrii.
Za jego życia zaczął działać
Pitagoras 572 – 497 p. n. e.
Filozof i matematyk, założył związek o charakterze politycznym i religijno – mistycznym, był dobrym nauczycielem, pitagoreizm.
Heraklit z Efezu
„Panta rei” - wszystko płynie, jest zmienne, nietrwałe
Demokryt z Abdery
Twórca teorii atomistycznej
Pitagoras z Abdery
Człowiek jest miarą wszystkich rzeczy istniejących że istnieją, nieistniejących że nie istnieją.

Sokrates – głosiciel intelektualizmu
Platon
Arystoteles
I wielu innych.

Zakładali oni szkoły.
Euklides, Platon, Arystoteles, Epikur – wykształcili własne szkoły filozoficzne.
Poziom filozofii wtedy był bardzo wysoki.
Tworzyli różnorodne teorie.
Często prowadzili ożywione polemiki filozoficzne.
Filozofowie stanowili w Grecji najbardziej wykształconą warstwę społeczną.
Byli określani jako mędrcy.
Twórcy wiedzy : mądrość
Wymagano od nich wysokich kwalifikacji:
I) wiedzę, możliwie o wszystkich rzeczach
II) „mędrcem jest ten, kto może poznać trudne rzeczy, niełatwe do poznania dla zwykłego człowieka”. (wrażenia zmysłowe nie są wyrazem mądrości)
III) Ten jest mądrzejszy co jest skrupulatniejszy w badaniach (dociekliwy, systematyczny)

Filozof ma być wszechstronnie wykształcony.
Filozofowie dochodzą przyczyny rzeczy i tworzą prawdy o nich (tych rzeczach).
Arystoteles: badanie prawdy jest nadzwyczaj trudne i jest tylko fragmentaryczne.
Razem dochodzi się do znacznych rezultatów.
Zespół filozofów, zespół myśli tworzy daną prawdę filozoficzną.

Proces myślenia filozoficznego.
Czynność ta jest najbardziej ciągła, gdyż możemy oddawać się teoretycznej kontemplacji.

Filozofia daje rozkosze czyste i trwałe.
Ci „co wiedzą” przyjemniej czas spędzają.
Ta pochlebna opinia o bezcennej wartości uprawiania filozofii, przetrwała stulecia.
Bo cóż bardziej pożądane i doskonalsze, lepsze, stosowniejsze niż mądrość?
Ci dążący do jej zdobycia to filozofowie.
Filozofia to umiłowanie mądrości.
Kto miłuje ten zdobywa mądrość.

Grecy antyczni podzielili filozofię na trzy działy. Jest to tzw. podział klasyczny.
W następnych okresach rozwoju w ramach każdej dziedziny powstały nowe specjalizacje.
I) Metafizyka – nauka o bycie, czymś co realnie istnieje:

Kosmologia – nauka o budowie wszechświata jako całości
Kosmogonia – teoria usiłująca wyjaśnić powstanie wszechświata
Psychologia
Etyka

II) Logika – nauka o sposobach poznawania i dowodzenia:

Historia poznania
Krytyka poznania

III) Etyka – nauka o wartościach:

Estetyka – nauka o istocie sztuki


Filozofia zmieniła swe zainteresowania i funkcje.
Platon uważał, że filozofia jest o niezmiennym i wiecznym.
Arystoteles badał byt jako taki.
Epikur brał filozofię jako mądrość życiową i sztukę życia.

W średniowieczu pojawiło się inne rozumienie filozofii. Filozofia stała się służebnicą teologii.
Twórcą tego systemu był Augustyn. To on podporządkował filozofię wierze.
Piotr Abelard 1079-1142 „poznać i zrozumieć co się poznaje”
Najwybitniejszym średniowiecznym filozofem był Tomasz z Akwinu (akwinita) – tomizm.
Pogodzić wiarę z nauką, prawdę objawioną z rozumem, byty.
Podwójna prawda o rzeczach bożych. Osiągalna i nieosiągalna, ale obie są podane do wierzenia.