Przemówienie nad grobem Antygony.

Drodzy mieszkańcy Teb!
Zgromadziliśmy się tutaj, aby razem z Antygoną przebyć jej ostatnią ziemską wędrówkę, drogę do Hadesu. Chcąc uczcić jej pamięć opowiem wam o jej dotychczasowym życiu.
Antygona była siostrzenicą Kreona, córką Edypa i Ismeny. Miała dwóch dzielnych braci i siostrę Ismenę. Rodzeństwo darzyła niewyobrażalnym uczuciem. Toteż kiedy władca Teb, Kreon zakazał pochówku, jednego z jej braci, Polinejkesa natychmiast zareagowała i wbrew woli władcy urządziła symboliczny pochówek. Pewnie zastanawiacie się dlaczego ryzykowała życiem, dlaczego wróciła gdy za pierwszym razem przyłapali ją strażnicy? Tego nigdy się nie dowiemy, możemy być pewni tylko jednego, zachowała się jak bohater i do końca nim pozostała. Oczywiste jest też że podjęła słuszna decyzję grzebiąc brata.
Popełniła samobójstwo, ponieważ nie mogła pogodzić się z tym że ludzie wyżej stawiają prawa ziemskie niż wole bożą. Była taka piękna, młoda, zakochana, miała całe życie przed sobą, a teraz niema jej wśród nas, odeszła na zawsze pozostawiając najbliższych i narzeczonego, Hajmona.
Jesteśmy tu dzisiaj światkami niesprawiedliwości i dumy naszego władcy. Gdyby nie to nie stalibyśmy tu dzisiaj, nad jej grobem. Wszyscy powinniśmy podążać ścieżkami, które wyznaczyła nam Antygona i cieszyć się życiem, ponieważ może się skończyć w najmniej oczekiwanej chwili.