Przypowieść o synu marnotrawnym

Syn marnotrawny
(Łk 15,11-32)
Przypowieść ta dotyczy pewnej zamożnej rodziny: ojca, syna marnotrawnego i starszego syna.

Młodszy syn poprosił swego ojca o danie mu majątku, który na niego przypada. Ojciec po prośbie uczynił to , lecz pewnie z wielkim żalem w swym sercu .
Młody syn zabrał wszystko to co do niego należało i wyruszył w świat. Niedługo po tym syn swą zabawą i rozpustą wydał cały swój majątek. Był on bardzo głodny i zaczął cierpieć niedostatek. Odkrył na własnej skórze jak czyją się biedacy. Zaczął szukać pracy i znalazł ją. Było to pasanie świń.
Chciał wreszcie się najeść strąkami zbóż które jadło zwierzę, lecz nie dano mu. Więc rozmyślał o powrocie do swej rodziny i poprosić ją o przebaczenie, uczynił tak.
Gdy ojciec go zobaczył strasznie się ucieszył, zawołał do swych sług aby przyprowadzili utuczone cielę i zabili je, gdyż będą ucztować i bawić się. „ (…)24ponięważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zginął, a odnalazł się.”
Starszy syn wracając z pola usłyszał muzykę. Spytał jednego ze sług czemu odbywa tam się uczta. On odpowiedział mu, że jego brat powrócił i ojciec zabił utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Starszy syn nie chciał tam wchodzić. Nie mógł wybaczyć ojcu, a szczególnie bratu rozpustę. Naglę wyszedł ojciec i wytłumaczył mu czemu przebaczył synowi.

Przypowieść ta ma nas nauczyć wybaczać grzesznikom, gdy oni czują skruchę i wiedzą na czym polegał ich błąd.
Mamy wybaczać innym tak jak w tej przypowieść ojciec wybacza i raduje się z powrotu syna marnotrawnego. Bóg nakazuje nam wybaczać ludziom, którzy zgrzeszyli, bo Jezus Chrystus nie na darmo cierpiał na krzyży za nasze grzechy. W życiu codziennym powinniśmy o tym dobrze pamiętać.
Można też nawiązać do innej przypowieść – o siewcy(Mk 4, 1-9), że Ci co słuchają słowa Bożego i żyją według niego są ziarnem, które spadło na żyzną glebę, w przypowieści o synu marnotrawnym tym ziarnem jest ojciec, a synowie są ziarnem na skale- słuchają słowa Bożego , ale nie żyją według niego.