Charakterystyka Skawińskiego

Skawiński był to główny bohater noweli Henryka Sienkiewicza "Latarnik". Po powstaniu styczniowym, w którym brał udział, musiał uciekać z Polski, gdzie byłby prześladowany. Nie wiedział czy kiedykolwiek powróci do domu. Poznajemy go, gdy podejmuje pracę w latarni morskiej w Aspinwall, niedaleko Panamy.

Miał około 70 lat jednak był bardzo rześki i wyprostowany. Jego sposób chodzenia okazywał jego żołnierską przeszłość. Włosy miał zupełnie białe, co kontrastowało z ciemną, opaloną skórą, oczy niebieskie.

Skawiński bardzo optymistycznie pochodził do życia. Zawsze miał nadzieję, że wszystko mu się uda. Gdy jeden z jego interesów upadał, zakładał drugi wierząc, że się uda.

Imał się bardzo różnych prac, co świadczyło o jego pracowitości. Nie bał się zostać majtkiem i pływać po morzach i oceanach, ani licząc na łut szczęścia poszukiwać diamentów czy złota.

Przez całe życie był bardzo samotny. Przewędrował przez cały świat i zdążył się do tego przyzwyczaić. Dlatego nie sprawiło mu kłopotu mieszkanie samemu w latarni.

Był też altruistą, oddał innym chorym ludziom swoją chininę, podczas gdy sam był chory, nie myślał o sobie, chciał za wszelką cenę pomóc innym. Walczył przeciwko uciśnieniom ludzi bezbronnych. Zawsze stawał po stronie potrzebujących pomocy.

Stawiński był dla mnie bardzo interesującą i ciekawą postacią. Podczas tułaczki po świecie nigdy się nie poddawał, ale także zawsze pamiętał o swojej ukochanej ojczyźnie, do której chciał powrócić.