"Mów, żebym Cię zobaczył" - rozprawka.

Pewien znany, antyczny filozof, Sokrates mawiał: „Mów, żebym cię zobaczył”. W pełni zgadzam się z tym zdaniem i myślę, że sposób w jakim mówimy oraz komunikujemy się z drugą osobą świadczy o naszej kulturze osobistej i wychowaniu. Uważam, że człowieka można poznać, słuchając tego o czym i w jaki sposób mówi. Swoją hipotezę postaram się potwierdzić argumentami.
Mój pierwszy argument dotyczyć będzie sposobu mówienia. Znakomity Polak, Franciszek Dmochowski twierdził, że mówiący powinni posługiwać się prostym, zrozumiałym, klarownym językiem. Jeśli będziemy stosować się do tej zasady nasz rozmówca z przyjemnością będzie nas słuchał i nasza rozmowa będzie bardziej komunikatywna. Dmochowski apelował również o to, żeby pisanie i mówienie poprzedzić myśleniem. Dzięki myśleniu nasze wypowiedzi będą logiczne i zrozumiałe dla innych.
Mój kolejny argument dotyczy sposobu, albo „elegancji mówienia”. Człowiek inteligentny, który chce aby postrzegano go jako wykształconą, uznawaną osobę powinien znać zasady gramatyki swojego języka. Ważnie jest używanie wyrazów w odpowiedniej formie gramatycznej, tak aby nasze wypowiedzi były zrozumiałe dla odbiorców. Powinno się też posiadać umiejętność mówienia i pisania w stylu odpowiednim do danej sytuacji. Należy wiedzieć kiedy przybrać ton oficjalny w swoich wypowiedziach, a kiedy bardziej swobodny. Inaczej będziemy rozmawiać z przyjaciółką, a zupełnie inaczej ze swoim nauczycielem. Dotyczy to również form pisemnych takich jak podanie, w którym należy trzymać się określonego tematu, czy list do rodziców z wakacji, w którym nie musimy już używać oficjalnych zwrotów. Jeśli posiądziemy te umiejętności możemy być pewni, że zostaniemy odebrani jako osoba kulturalna z dobrymi manierami.
Następną sprawą jaką chciałam poruszyć są zapożyczenia oraz kolokwializmy. Niektórzy nadmiernie stosują słowa pochodzące nie z naszego języka, lub takie, których używa się w języku potocznym. Uważają, że w ten sposób wzbogacą swoje wypowiedzi, chcą być „modni”. Jednak są w bardzo wielkim błędzie. Kiedy nasz rozmówca zauważy, że za wszelką cenę chcemy wzbogacić nasz język w wyrazy obcego pochodzenia i jeśli będziemy je stosować w nadmiarze, możemy wydać się śmieszni. Rozmówca na pewno nie będzie nas uważał, za poważnego człowieka. Dlatego należy unikać używania zapożyczeń oraz kolokwializmów.
Biorąc pod uwagę argumenty, przedstawione powyżej muszę potwierdzić swoja hipotezę początkową i nadal uważam, że człowieka można poznać słuchając tego o czym i w jaki sposób mówi. Komunikowanie się z drugim człowiekiem za pomocą pisma i mowy jest bardzo ważne w naszym życiu, dlatego należy dbać o to żeby nasze wypowiedzi były zrozumiałe, spójne, poprawne gramatycznie oraz bez nadmiernych zapożyczeń, bo to w jaki sposób mówimy i wyrażamy swoje zdanie świadczy o nas samych.