Wojna w Azji.

W styczniu 1942 Japończycy zaatakowali Birmę. Z racji zaistniałej sytuacji jedyna zaopatrzeniowa droga lądowa, zwana Drogą Birmańską, została zamknięta. Alianci zmuszeni byli zaopatrywać Chiny drogą powietrzna. Zaopatrzenie, dostarczane przez amerykańskie Dowództwo Transportu Powietrznego przewożone było z Indii, nad Himalajami do Kunming (przeszło 800 km). W lipcu 1942 „Latające Tygrysy", dowodzone przez generała-porucznika Chennaulta, przemianowano na 14. Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych. Zaopatrzono je w dodatkowe samoloty, dzięki czemu udało im się zdobyć lokalną przewagę na powietrznym polu walki. Na odpowiedź Japonii nie trzeba było długo czekać. W 1944 roku podjęła się ona operacji „Ichi-Go", w której swój udział miało prawie 1000000 żołnierzy stacjonujących w Mandżurii od 1941.
Plan miał dwa założenia: 1. Zakładano rozproszenie chińskich oddziałów pomiędzy rzekami Huang Ho i Jangcy oraz zdobycie połączeń kolejowych z Pekinu do Hankow; 2. Celem drugiej części miało być zneutralizowanie lotnisk 14. Sił Powietrznych w prowincji Hunan i Kwangsi, tak aby armia wroga nie mogła liczyć na wsparcie. Początek natarcia odbył się 17-ego kwietnia 1944, wtedy to 37. dywizja przekroczyła Żółtą Rzekę. Japończycy zastali armię chińską nieodpowiednio przygotowaną i słabą, dzięki czemu szybko zdobyli 7 lotnisk w prowincji Kiangsi i Kwangsi. Z początku wszystko przebiegało bezproblemowo – wojska japońskie szybko się przemieszczały zajmując nowe tereny. W czerwcu panowali linie kolejowe na północ od Jangcy. Na południu 10 dywizji japońskich nacierało w kierunku Hengyang w prowincji Hunance. 28-ego czerwca Japończycy zaatakowali miasto, jednak generałowi - majorowi Fang Hsien-chueh, który był naczelnym dowódcą chińskiej 10. armii i kierował obroną miasta, udało się ich odeprzeć. Niestety, Chang (głównodowodzący) odmówił przysłania Fangowi zaopatrzenia i pomocy, natomiast wsparcia udzielił mu Chennault. 10. armia dzielnie walczyła do ostatniej chwili. Hengyang padł 8 sierpnia.
14. Siły Powietrzne zaatakowały Japończyków, przez co ci drudzy zmuszeni zostali do wstrzymania swych planów dotyczących natarcia na Kweilin. Mimo to oddziały japońskie opanowały pozostałe linie kolejowe, choć nie na wiele im się to zdało – były one w tak zniszczonym stanie, że nie nadawały się do użytku.
W październiku 1944 dowództwo nad siłami amerykańskimi objął generał Wedemeyer. W chwili jego przybycia Kweilin był bliski poddania się, a Kunming, położony na początku Drogi Birmańskiej i będący stolicą prowincji Junnan, miał być zaatakowany lada moment. W rzeczywistości ofensywa japońska dobiegała końca. W marcu 1945 natarcie przeprowadzone z Kunming przez marszałka Wei Li-huanga otwarło Drogę Birmańską. W 1945 armie chińskie rozpoczęły ofensywę, której celem było odbicie lotnisk. W czerwcu i lipcu zdobyto Liuchow i Kweilin. Kiedy Japonia zaakceptowała warunek bezwarunkowej kapitulacji, Armia Ekspedycyjna poddała się Changowi.
Szacuje się, że w czasie wojny zginęło ponad 3 000 000 Chińczyków. Rządy Changa charakteryzowało większe zaangażowanie w walkę z komunizmem niż z Japończykami. Chiny otrzymały w formie pomocy miliony dolarów ze Stanów Zjednoczonych (około 500 milionów dolarów) i Wielkiej Brytanii (50 milionów dolarów). Po zakończeniu zmagań z Japonią w Chinach wybuchła wojna domowa.