Omówienie pojec "Theotokos","Fiat Voluntas Tua","Bogurodzica"(piesn), "Mater Ecclesiae" i ich odniesienia w stosunku Maryji Panny.

Pojęcia:
Theotokos - z grec. Matka Boska, Boża Rodzicielka, dawniej Bogurodzica lub Bogarodzica — jeden z dwóch (obok „Najświętsza Maryja Panna”) oficjalnych tytułów Marii z Nazaretu, matki Jezusa, używany m.in. w Kościele katolickim i Kościołach prawosławnych. W wersji współczesnej tytuł ten brzmiałby Matka Boga. Tytuł „Matki Bożej” ogłoszony został dogmatycznie na Soborze Efeskim, który zakończył spór dotyczący natury Chrystusa. Tytuł ten daje prawo do nazywania Maryi Matką Boga wbrew nestorianom, którzy uważali, że przysługuje jej tylko tytuł „Matka Chrystusa”, jako że Syn Boży był zrodzony przed stworzeniem świata.
Fiat voluntas tua – łacińskie słowa pochodzące z Ewangelii Mateusza Jest to jedno z wyrażeń modlitwy Ojcze nasz, w którym wierni okazują posłuszeństwo woli Boga. W języku polskim „Bądź wola twoja” .

Ecclesia mater – Mater Ecclesiae
Swoją najgłębszą identyfikację z tajemnicą Kościoła znajdują członkowie Ruchu ŚwiatłoŻycie w starochrześcijańskiej idei Ecclesia Mater (Kościół Matka) w jej powiązaniu z maryjną ideą Mater Ecclesiae (Matka Kościoła). Pierwsza ujmuje i wyraża tajemnicę Kościoła w obrazie niewiasty, która jest zarazem oblubienicą i matką. Tak właśnie Kościół
będąc Oblubienicą Chrystusa przez to, że w poszczególnych swoich członkach jest oddany Chrystusowi w Duchu Świętym przez wiarę i miłość – staje się tym samym życiodajny,
macierzyński i płodny – Ecclesia Mater. Źródłem jego macierzyńskiej płodności jest jego zjednoczenie z Chrystusem w Duchu Świętym. Takie jest bowiem prawo miłości
oblubieńczej: o ile łączy ona osoby we wzajemnym, bezinteresownym oddaniu się – musi być życiodajna i płodna. Maryja Dziewica i Matka ukazuje się tutaj jako typ Kościoła Matki. Przez swoje oddanie się Chrystusowi, zwłaszcza w godzinie Krzyża, stała się Ona macierzyńskim principium Kościoła i zarazem jego typem. Podobnie członkowie Ruchu Światło-Życie w swoim oddaniu się Chrystusowi na wzór Maryi
widzą swoje uczestnictwo w tajemnicy Kościoła Matki i źródło owocności swojej posługi apostolskiej. W powyższej wizji Kościoła, gdzie punkt ciężkości przesuwa się wyraźnie
w kierunku laikatu, jest także miejsce na właściwe dowartościowanie roli kapłanów, których głównym zadaniem jest reprezentowanie (u-obecnianie) Chrystusa Oblubieńca wobec Kościoła Oblubienicy poprzez posługę słowa i sakramentu oraz posługę pasterską. W tej wizji Kościoła Matki przezwyciężona jest zarazem antynomia laikat – kler, która powstaje wszędzie tam, gdzie tajemnica Kościoła ujmowana jest powierzchownie. Powyższy rys duchowości Ruchu Światło-Życie może być określony równocześnie jako jej rys maryjny.
Maryjność Ruchu Światło-Życie wyraża się w tytule: „Niepokalana, Matka Kościoła", pod którym Maryja jest czczona. Niepokalana, Matka Kościoła jest szczególną patronką Ruchu.

Bogurodzica – najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki. Utwór powstał w średniowieczu, najprawdopodobniej na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwszy zapis tekstu jest późny, bo z początku XV wieku, wcześniejsze zapisy mogły zaginąć, ale też tekst mógł krążyć w obiegu ustnym. Bogurodzica pełniła – według współczesnych pojęć – rolę hymnu państwowego. W 1506 roku tekst pieśni został dołączony do Statutów Jana Łaskiego z informacją, że jej autorem jest św. Wojciech. Większość współczesnych badaczy odrzuca jednak jego autorstwo Bogurodzica składa się z próśb modlitewnych liturgicznej wspólnoty wiernych.
Pierwsza strofa to prośba do Matki Boskiej (zwrot w pierwotnym zapisie "Bogu rodzica", w funkcji wołacza – Matko Boga), by zyskała przychylność Chrystusa dla ludzi ("ziści nam, spuści nam" – pozyskaj i ześlij nam, domyślne "ji" – 'go', czyli Chrystusa). Adresatka określona zostaje najpierw dokładnym językiem teologicznym jako: Matka Boga ("Bogu rodzica", kopia łacińskiego zwrotu "Dei genetrix" i greckiego "Theotokos"), Dziewica, wychwalana przez Boga ("Bogiem sławiena" – aluzja biblijna do sceny Zwiastowania w Ewangelii według św. Łukasza), domyślnie więc Niepokalana, czyli pełna łaski, bez grzechu pierworodnego (konsekwencje aluzji biblijnej i słów anioła w imieniu Boga do Marii: "pełna łaski"), także Matka Kościoła ("U Twego Syna [...] Matko zwolena" – druga aluzja biblijna, do słów Chrystusa na krzyżu kierowanych do Jana Apostoła i Marii, ustanowionej matką w porządku łaski: wobec wiernych). Dopiero w tym kontekście pada imię Maryi. Pierwsza strofa jest syntezą mariologii. Istnieje także drugi sposób interpretowania fragmentu "U Twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja, zyszczy nam, spu[ś]ci nam" – jako prośby o przyśpieszenie paruzji.

Opracowanie:

Wszystkie pojecia ograniczaja się do jednej postaci. Opisuja i nazywaja one Maryję, matkę Jezusa. Zwrot „Fiat Voluntas Tua”(Bądź wola twoja) z początku nie kojarzy się z ta postacia jednak po dokładnym przemyśleniu przypomnimy sobie o tym ze Bog wybral Maryje na matke swego Syna z wlasnej woli.

Odniesienie 1 : Maryja jest Matką Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Przed jego narodzeniem była nieskalana a jego poczecie stalo się przez zesłanie ducha świętego.

Odniesienie 2 : Bóg wybral Maryje z wlasnej woli, dowodem tego było objawienie Marii Archanioła Gabriela i jego zapowiedź narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.

Odniesienie 3 : Maryja jest uwazana za Matke Kościoła, który opiera się na wierze w Jezusa Chrystusa. Urodzila się ona jako jedyna kobieta bez grzechu pierworodnego

Odniesienie 4: Maryja szczególnie czczona jest w Polsce, gdzie wybrano ja jako patronke. Ta wiez przypieczętowali mnisi Benedyktyńscy piszac utwor pt. „Bogurodzica”