Psychologiczna diagnoza kliniczna

Psychologiczna diagnoza kliniczna

Ad1/
Pojęcie diagnozy klinicznej
Badania diagnostyczne w psychologii klinicznej powinny być miniaturą klasyczna postępowania naukowego uwzględniającego wszelkie zasady metodologii badań
Np. celowości, zasada obiektywności, rzetelności, trafności
Istotą diagnozy klinicznej jest rozpoznanie i opisanie zachowań zdrowych lub zaburzonych oraz tendencji / dynamiki/ występującej w ich rozwoju na podstawie określonych objawów oraz znajomości ogólnych prawidłowości rządzących zachowaniem się człowieka

Ad2/
Modele diagnozy klinicznej
- diagnoza kliniczna jako wynik efekt badania psychologicznego
- diagnoza kliniczna jako proces postępowania rozpoznawczego
- sformułowanie problemu diagnostycznego na podstawie wstępnych informacji o kliencie, pacjencie i jego środowisku
- stawianie hipotez / przypuszczeń/ dotyczących prawdopodobnego wyjaśnienia problemu zdrowotnego
- weryfikacja hipotez za pomocą dobranych metod , kilku metod / zawsze obserwacja i rozmowa/
- interpretacja wyników badań oraz podjęcie decyzji o zakończeniu badania / sformułowanie diagnozy/ lub kontynuacji badania / stawianie kolejnych przypuszczeń/
- opracowanie wyników diagnozy w formie pisemnego orzeczenia psychologicznego lub ekspertyzy psychologicznej w zależności od potrzeb
- określenie kierunku i metody rozwiązywania problemu zdrowotnego / terapii psychologicznej/
/ co zrobić aby pomóc pacjentowi/
Powyższe postępowanie powinno być poprzedzone etapem przed diagnostycznym, którego celem jest zebranie informacji dotyczących ważnych faktów poprzedzających rozwój problemu zdrowotnego.

Ad2/
A model nozologiczny / różnicowy/
Postępowanie w tym modelu jest podobne do postępowania ogólno lekarskiego

1/ stwierdza się objawy i symptomy zaburzeń
2/ Po stwierdzeniu określonych objawów następuje zakwalifikowanie tych objawów do określonej jednostki nozologicznej
3/ w tym modelu nie podejmuje się czynności terapeutycznych pomija się też przyczyny
4/ Podejście przedmiotowe nie liczy się człowiek, tylko co mu dolega
B model funkcjonalny
Jego celem jest jakaś forma interwencji psychologicznej / postępowania podmiotowego/

Cechy modelu:
1/ problem zdrowotny formułuje pacjent nie lekarz
2/ Psycholog stwierdza i objaśnia objawy
3/ Psycholog udziela wstępnej porady lub podejmuje inną formę pomocy
4/ Psycholog przystępuje do terapii lub kieruje do innego psychologa
C model psychospołeczny
Główną jego cechą jest to, że należy uwzględnić uwarunkowania środowiskowe , kulturowe, religijne, zawodowe, które mogą mieć związek ze stanem zdrowia

Ad3/
Metody stawiane w diagnozie klinicznej
a/ obserwacja kliniczna
b/ rozmowa kliniczna
c/ wywiad kliniczny
d/ metody kwestionariuszowe / formularze, kwestionariusz osobowości/
e/ metody projekcyjne
f/ testy psychologiczne / psychometryczne/
g/ analiza wytworów działania
h/ eksperyment kliniczny

Obserwacja kliniczna – to celowe świadome i odpowiednio zorganizowane spostrzeganie , określonych zachowań pacjenta , wskaźników, cech i procesów psychicznych :
-Behawioralnych
-Fizjologicznych
-Somatycznych
-Przedmiotowych / rzeczy i wytwory osoby badanej/

Po zarejestrowaniu objawów dokonujemy interpretacji wskaźników i weryfikacji wyników obserwacji przy pomocy innych metod / na które pacjent musi wyrazić zgodę/
Wadą jest subiektywizm
Zaletą stały żywy kontakt

Techniki obserwacji klinicznej:
1/ obserwacja gabinetowa
2/ obserwacja zadaniowa
3/ obserwacja szpitalna