Charakterystyka Jacka Soplicy

Jacek Soplica, jeden z bohaterów epopei Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz", był dumnym i szanowanym szlachcicem. Lubił spędzać czas na zabawach i polowaniach, na których pokazywał swoje umiejętności strzeleckie. Jacek pokochał córkę Stolnika - Ewę i zupełnie stracił dla niej głowę. Horeszko nie zgadzał się na związek owej pary, podając tym samym kochankowi czarną polewkę. Zrozpaczony Jacek wyjechał i pojął za żonę ubogą szlachciankę.

Soplica nie mógł zapomnieć jednak o Ewie i popadł w pijaństwo, a jego głowę opanowała myśl o zemście na ojcu ukochanej. Szanujący go dotąd ludzie, teraz odwrócili się od niego. Żona Jacka zmarła, zostawiając mu syna Tadeusza. Po jej śmierci mężczyzna szukał ucieczki przed nieszczęśliwym uczuciem, w podróżach po kraju, jednak nadal nie potrafił zapomnieć o Ewie. Przechadzając się któregoś dnia wokół zamku, zapragnął zemsty na Stolniku. W tym samym momencie na magnatę napadli Moskale. Po pewnym czasie, Stolnik dumny z wygranej wyszedł na ganek, Jacek szybko chwycił za broń i zadał śmiertelną ranę magnatowi. Od tego czasu Soplicę (który uciekł) uważano za zdrajcę.

Poświęcił się walce o wolność ojczyzny, by w ten sposób odpokutować swoją winę. W końcu porzucił swoje nazwisko, założył habit i nazwał się księdzem Robakiem. Zaangażował się w działalność emisaryjną. Jako ksiądz Robak walczył w armii Napoleona, z czym wiązało się ryzyko utraty życia. Czasem pojawiał się w Soplicowie, jednak nikt nie rozpoznawał w nim dawnego Jacka. Podczas jednej z walk Moskali, zasłonił piersią Hrabiego, ratując mu życie. Ciężko rannemu Robakowi odnowiła się rana, w którą wdało się zakażenie. W ostatnią noc, zapragnął ujawnić swoje prawdziwe nazwisko, prosząc tym samym Gerwazego o wybaczenie. Uzyskawszy rozgrzeszenie i przebaczenie, Soplica zmarł.

Jacek Soplica tym samym ksiądz Robak, był bardzo nieszczęśliwym człowiekiem, którego prześladowała pechowa miłość, co było głównym powodem jego wiecznych potyczek i problemów.