List do Romea od Julii.

Romeo! Czyż nie jest to znak, że pochodzimy ze skłóconych rodów, a jednak przypadek sprawił, że się poznaliśmy i pokochaliśmy... Moja miłość do Ciebie dała mi niezwykłe szczęście, pomogła odnalęźć sens życia. Stałam się odważna, silna i pełna wiary, że zrobię wszystko , aby tylko być z Tobą. Myślałam, że moje życie spędzę u boku Parysa, gdyż rodzice chcieli mnie za niego wydać.Nie miałam nic przeciwko temu, ale teraz juz wiem, że byłby to straszliwy błąd wychodząc za kogoś, kogo nie darzy się uczuciem tak wielkim jak wszechświat. Teraz dzięki Tobie wiem, jak wielkie ma to znaczenie. Wierzę, że dwoje zakochanych ludzi jest wspaniałym dowodem na to , że całość może być doskonalsza niż jej poszczególne części. Sam człowiek czuje się zagubiony przy drugim człowieku czuje. Jego życie może być wypełnione pokojem, czułością i radością.Dla mnie to Ty jesteś tą osobą, która wypełnia mój świat i przy której czuję się jak w niebie. Nigdy z Parysem nie tworzylibyśmy takiej pary jak ja i Ty, Romeo. Nasze rodziny są przeciw nam . Nie wesprą nas w podjętej przez nas decyzji o ślubie, gdzyż nienawidzą się od dłuższego czasu. Tak więc, Romeo, pozostaliśmy samotni, sdani tylko na siebie. Nikt nie jest w stanie zrozumieć uczucia, jekie nas łączy. Nasza miłość jest jak tarcza, która broni przed złem. Uczucie, jakim Cię darzę nie da się zmierzyć. Jest jak źródło lub studnia, z której czerpiesz wodę , a mimo to jej nie ubywa.Moja miłośc do Ciebie jest wielka, jak wielka może stać się ludzka wyobrażnia, dlatego też mogłabym poświęcić życie w obronie takiego piękna.Im więcej daję tej miłości, tym więcej mi zostaje. Jest jak nasionko, które wyrasta w piękne drzewo... Miałam sen, a w tym śnie byłeś Ty, kochający mnie równie mocno, jak ja Ciebie, a nasze rodziny w końcu zawarły między sobą pokój...