Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Julian Przyboś - najwybitniejszy poeta Awangardy Krakowskiej. - pierwsze zbiory wierszy to: „Śruby”, „Oburącz” - na jego twórczość mają wpływ teorie Peipera - młodzieńcze wiersze Przybosia + fascynacja wysiłkiem twórczym: pracą, dzięki,...
Wiersz Juliana Przybosia pt. " Z Tatr " pochodzi z tomu poetyckiego Równanie serca, wydanego w 1938 roku. Inspiracją do napisania utworu stała się śmierć wychowanki Przybosia - Marzeny
W utworze Juliana Przybosia pt. "Póki my żyjemy" podmiot liryczny w sposób bezpośredni mówi o swoich uczuciach. Wiersz przedstawia człowieka będącego na wojnie, pod ostrzałem. Jest to niezwykle
założenia techniczne to praca nad językiem poetyckim (precz z watą słów!). Sens poezji tkwił w skrócie i sile metafory, w kondensacji znaczeń słowa. Poezja Przybosia jest intelektualna. Autor w pełni
niegdyś sam sformułował: Najmniej słów – maksimum znaczeń. W myśl tej reguły powstał chociażby wiersz Z Tatr , pochodzący ze zbioru Równanie serca z 1938 roku i przedstawiający śmierć pewnej taterniczki
zwrotce występuje anafora z użyciem przyimka "na". Ostatnie wersy rozumiemy tak, że dla niemowlęcia ojciec i matka są najważniejsi, co utożsamiamy ze świętością. Wiersz Przybosia bardzo mi się spodobał. czytając, starałam się wczuć w rolę