Sztuka dla sztuki
sztuka dla sztuki
‘działanie nieprzynoszące praktycznego pożytku, bezcelowe, oderwane od realiów; efekty takiego działania’; wyr. rzecz., hist. liter.; Potrzebujemy religii dla religii, moralności dla moralności i sztuki dla sztuki. – fragm. wykładu V. Cousina (Sorbona, 1818 r.); cytat spopularyzowany przez T. Gautierai Ch. Baudelaire’a. W 2. poł. XIX w. hasło sztuka dla sztuki stało się sztandarowym hasłem parnasizmu franc.; Stosowanie dużych liter jest sztuką dla sztuki (…). – „Polityka”.
Cechy i idee literatury młodopolskiej
chłopomania dekadentyzm hasło „sztuka dla sztuki”, ludowość neoromantyzm splin synteza sztuki.
Młoda Polska : Zapamiętaj te pojęcia
• Filister – mieszczuch, dorobkiewicz lub urzędnik, dbający o pozory i zniewolony swoimi mieszczańskimi zasadami. • Ludomania – fascynacja wsią i jej kulturą. Jej owocem były inteligencko-chłopskie śluby. • Oniryzm – wprowadzenie poetyki snu do utworu literackiego. • Sztuka dla sztuki – nadrzędne hasło sztuki, która nie może służyć żadnym utylitarnym celom.
Sztuka dla sztuki
Społeczno-politycznej funkcji poezji, poezji tyrtejskiej przeciwstawiano popularną w okresie modernizmu ideę sztuki dla sztuki. Również w literaturze dwudziestolecia międzywojennego, w dobie odzyskania niepodległości uznano brzemię polskości, sprawy narodowej za zbędny balast. „Ojczyzna moja wolna, wolna.../Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada” – pisał w Czarnej wiośnie Antoni Słonimski. Z kolei Jan Lechoń w Herostratesie życzył sobie: „A wiosną – niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę”....