Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
W poezji Bolesława Leśmiana odnajdziemy natomiast rysy niesłychanie oryginalne– buntu przeciwko Stwórcy. To bunt przeciwko śmierci materii, niedoskonałości świata, złu świata, obrzydliwości śmierci. Poeta mnoży pośrednie byty, które funkcjonują na granicy różnych światów, eksponuje elementy rozkładu. Niekiedy odważa się nawet mówić o niecałkowitym zmartwychwstaniu czy śmierci Boga: I gdy tak mówi – nicość właśnie Kłami połyska – zła i szczera – I jeszcze jedna gwiazda gaśnie – I jeszcze...