Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
W dobie renesansu dostrzec można dwojaki stosunek do Boga. W pierwszym okresie twórcy chwalą go, wysławiają jego wielkość i mądrość, w drugim natomiast, gdy ujawnia się głęboki kryzys, do Boga kierowane są pretensje, żale i wyrzuty. Doskonałym...
obowiązujące postulaty. Panuje teocentryzm – to Bóg znajduje się u szczytu wartości. Człowiek rozdarty pomiędzy ziemskimi pokusami a niebiańskimi ideałami, pomiędzy zwierzętami a aniołami – przeżywa dramat. To
pomijają. Taką epoką, która pomijała w swoich założeniach wiarę oraz istnienie Boga jest chociażby renesans. Ludzie renesansu skupiali się głównie na człowieku, na jego sprawach, jego dążeniach, Bóg
człowieka i zwierząt. Jednak między nimi znajduje się wiele różnic: „Nie chciał nas Bóg położyć równo z bestyjami: Dał nam rozum, dał mowę, a nikomu z nami”. Ludzie posiadają rozum i mowę, co
osoba zwykle przygotowana na to, co ześle jej Bóg , a także ciesząca się z ofiarowanych od Niego łask, darów. Człowiek żyjący cnotliwie poszukuje harmonii i ładu, potrafi przyjąć wszystko, co niesie mu
pieśni Jana Kochanowskiego "Miło szaleć" mówi że czas ucieka a żaden nie zgadnie jakie szczęście jutro przypadnie. "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady, już to dawno Bóg obmyślił w niebie"