1. ‘to, co jest wstrętne, budzące odrazę, obrzydzenie’; 2. ‘cecha czegoś budzącego wstręt’; 3. ‘niechęć, odraza; hańba, niesława’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XVI w.; podobne wyrazy w słowac. dialektalnym ohyda ‘obrzydzenie, wstręt’ oraz ukr. ohyda ‘obrzydzenie, wstręt, odraza’; jest to rzeczownik odczasownikowy od psłow. czasownika przedrostkowego *o(b)-gyditi / *o(b)-gyzditi ‘uczynić wstrętnym, zanieczyścić, upaprać’ < *gyditi / *gyzditi ‘czynić wstrętnym, paprać’ (poświadczone w pol. gwarowym giździć ‘zanieczyszczać; oczerniać; zawstydzać’).
Pierwotna postać
W XVI w. występowały też postaci ohida oraz ochida, natomiast u Łukasza Górnickiego w tym samym czasie wystąpiła też forma ohyzna ‘hańba, wstyd’.
Źródło
Jedna mała wada piękną rzecz ohydzi.
Grzegorz Knapski (1564-1638)