1. ‘ciągnąć, przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś’; 2. ‘prowadzić kogoś wbrew jego woli’; 3. potocznie ‘prowadzić, nieść, wieźć za sobą kogoś lub coś niepotrzebnego, niewygodnego’; wlec się: 4. ‘być wleczonym po czymś’, 5. ‘iść, jechać powoli, z trudem’ oraz 6. potocznie ‘ciągnąć się przez długi czas’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. vléc, ros. volóč') < psłow. *vľkti ‘ciągnąć, przesuwać, wlec’ – ma odpowiedniki np. w lit. vilkti ‘ciągnąć, wlec’, łot. vilkt ‘ts.’oraz gr. hélkō ‘ciągnę, wlokę’; pochodzi od pie. *uelk- ‘ciągnąć’.
Pierwotna postać
Dawniej występowała odmiana: wlec, wlekę
Obecna postać
Obecnie stosowana jest odmiana: wlec, wlokę
poleca
b/d
dowlec (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
nawlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
odwlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
powlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przewlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przywlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozwlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wewlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wywlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zawlec
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zwlec (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wlekać
forma wielokrotna -wlekać w czasownikach przedrostkowych, np.: nawlekać, powlekać, przewlekać, zwlekać.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta