1. ‘nie wydawać głosu, nic nie mówić’; 2. stpol. też ‘biernie, spokojnie się zachowywać, w milczeniu coś znosić, nie sprzeciwiać się’.
1. ‘nie wydawać głosu, nic nie mówić’; 2. stpol. też ‘biernie, spokojnie się zachowywać, w milczeniu coś znosić, nie sprzeciwiać się’.
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. mlčet, mlknout, ros. molčáť) < psłow. *mľčati ‘milczeć; zachowywać się spokojnie’; dalsza etymologia niejasna.