1. ‘czynić mętnym, nieprzezroczystym; zanieczyszczać, bełtać’; 2. ‘wprowadzać nieporządek, zamęt, niepokoić’; 3. stpol. ‘gnębić, dręczyć, trapić, prześladować’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. moutit ‘czynić mętnym; niepokoić’, ros. mutiť ‘czynić mętnym’, przenośnie ‘powodować niepokój, niezgodę’) < psłow. *mątiti ‘mieszać, bełtać, wprowadzać zamieszanie’ – czasownik wielokrotny odpsłow. *męsti ‘mieszać, bełtać, mącić’ < pie. *ment- ‘mieszać, bełtać, poruszać obracając’.
Pierwotna postać
W stpol. występowała również postać męcić.
Źródło
Wasz smutek więcej mię mąci a uciąża.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
Kryje się w męcinach.
Sebastian Klonowic (ok. 1545-1602)
poleca
b/d
mętny
1. ‘zawierający męty, zawiesinę’; 2. ‘słabo widoczny, niewyraźny’; od XVI w.
poleca
b/d
męt(y)
1. ‘zanieczyszczenie płynu’; 2. ‘zamęt, chaos’; 3. w liczbie mnogiej męty też ‘szumowiny’; od XV w.
poleca
b/d
odmęt
‘głęboka, wzburzona woda, otchłań, toń’; od XVI w.
poleca
b/d
smęcić
pochodzi od psłow. czasownika przedrostkowego * sъ-mątiti ‘zmącić, zamącić, zmieszać’ (< psłow. *mątiti)
poleca
50%
4 głosy
zamęt
1. ‘zamieszanie’; 2. stpol. (od XIV w.) ‘strapienie, udręczenie’ – w tym znaczeniu też słowo zamętek
poleca
b/d
namącić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zamącić
czasownik przedrostkowy w stpol. też zamęcić 'zaniepokoić, zmartwić, zasmucić'
poleca
b/d
zmącić
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta