Trafić

Od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. treffen / traffen ‘dosięgnąć, trafić, spotkać’(dziś niem. treffen ‘trafić, utrafić; uderzyć, porazić’); por. też stczes. trefiti sě ‘zdarzyć się, powieść się; trafić się; trafić gdzieś’ i czes. trefit ‘trafić’.

Dawniej od XVI w. stosowano też postać trefić, która oprócz znaczenia ‘zdarzyć się’ oznaczała również ‘układać włosy w loki, fryzować’ – była to postać wtórna powstała prawdopodobnie pod wpływem czes. lub bezpośrednio z niem.; w pol. początkowo występowała postać trafić.