‘osoba wykonująca kary śmierci i kary cielesne’.
Pochodzenie:
Od XV w.; pochodzi od zachsłow. *katъ ‘ts.’ – jest to prawdopodobnie rzeczownik odczasownikowy od psłow. *katati ‘toczyć, walcować, gnieść’ (czasownik ten jest poświadczony jedynie w językach wschsłow.); rozwój znaczenia: ‘toczyć, okręcać, wykręcać’ > ‘wykręcać, torturować’ > ‘wykonawca tortur, kat’.
poleca
b/d
poleca
b/d
katownia
1. ‘miejsce zadawania tortur’; 2. dawniej też ‘tortura, męczarnia’
poleca
50%
4 głosy
katusze
1. ‘tortury, męczarnie’; 2. ‘duchowe udręki’; 3. stpol. katusza, katusz ‘męka’ lub ‘miejsce zadawania tortur, katownia’ (XVI-XVII w.); pierwotnie ‘miejsce zadawania tortur’ > wtórnie ‘tortury’.