1. ‘unosić się w powietrzu, fruwać’; 2. ‘szybko biec’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. letět, ros. letěť) < psłow. *letěti ‘unosić się w powietrzu’; ma odpowiedniki w lit. lěkti ‘lecieć; biec, pędzić’ i łot. lèkt ‘skakać, lecieć’; podstawą pie. *lek- ‘skakać, ruszać się, poruszać się’.
poleca
b/d
latać
1. ‘unosić się w powietrzu, fruwać’; 2. przenośnie ‘szybko się poruszać, biegać’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. létat, ros. letáť) < psłow. *lětati ‘latać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *letěti
poleca
b/d
lot
1. ‘latanie, unoszenie się w powietrzu’; 2. ‘przebycie trasy w powietrzu (np. samolotem)’; podobne w czes. let oraz ros. lët
poleca
b/d
dolecieć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
odlecieć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
polecieć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wzlecieć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zalecieć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta