1. ‘część składowa całości, składnik’; 2. dawniej także w znaczeniu ‘składnik podstawowy’; 3. ‘pierwiastek chemiczny’; 4. przenośnie ‘grupa ludzi z pewnego środowiska, odznaczających się pewnymi specyficznymi cechami’ (np. element plebejski); 5. dziś często ma wydźwięk pejoratywny ‘grupa ludzi z tzw. marginesu społecznego’; 6. w liczbie mnogiej ‘pierwsze zasady, początki’, np. elementy logiki.
Pochodzenie:
Od XV w.; zapożyczenie z łac. elementum ‘żywioł, substancja pierwotna’; wyraz z grupy europeizmów (por. ang. element, fr. élément, czes. element).
Pierwotna postać
W XV-XVIII w. słowo występowało zwykle w liczbie mnogiej elementa w znaczeniu filozoficznym ‘pierwotne składniki materii, żywioły’.
Źródło
Cztyrzy żywioły a by albo alimenta (...) to są te czusz alimenta: ogień, ziemia, wilkość i powietrze.
Rozmyślanie przemyskie(Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa), XV w.
poleca
b/d
elementarny
1. ‘podstawowy, zasadniczy’; 2. ‘uczący podstaw, początków;początkowy’; 3. w terminologii naukowej ‘nauka o najmniejszych elementach, podstawach jakiejś dziedziny’; od XVIII w.; pochodzi od łac. przymiotnika elementarius
poleca
b/d
elementarz
‘książka początkowa do nauki początkowo katechizmu i łaciny, potem (od XIX w.) czytania i pisania’; od XVI w.; utworzone od łac. liberelementārius; podobnie utworzone jego odpowiedniki w in. językach europejskich, np. niem. Elementar-buch oraz fr. livre elementaire.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Element