1. ‘przedrostek tworzący czasowniki pochodne, wyrażający osiągnięcie celu lub doprowadzenie jakiejś czynności do końca, np. doczytać, dodzwonić się, wykonanie jakiejś czynności uzupełniającej, np. dobudować, dokupić, osiągnięcie jakiegoś punktu w czasie lub przestrzeni, np. dopłynąć, dożyć, dostosowanie czegoś do czegoś innego, np. dobrać, dorobić’; 2. ‘część składowa przymiotników, przysłówków i rzeczowników mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka do z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. docelowy, domięśniowo, dożywocie’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. < psłow. *do – przyimek łączący się z dopełniaczem ‘ażdo’ – dokładny odpowiednik łot. dialektalnego da ‘ts.’; stłac. en-do, nowsze indu‘w, wewnątrz, w obrębie czegoś’, stniem. za ‘do’; kontynuacja pie. *do pochodzącego od pierwiastka zaimkowego *de- / *do-; wtórnie przedrostek do-.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Do