1. ‘ostry kolec rośliny’; 2. ‘roślina mająca ciernie, krzewy cierniste’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. trn, ros. tërn ‘ts.’) < psłow. *tŕnь ‘ostry kolec rośliny,cierń’ – pokrewne m.in. ze stind. tŕna ‘roślina trawiasta, trawa, zioło’ oraz stniem. dorm ‘ts.’; wszystkie pochodzą od pie. *(s)ter-n- ‘kłująca część rośliny’ opartego na pie. pierwiastku *(s)ter- ‘być twardym, sztywnym, twardnieć’.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. występowały formy cirń / cirnie, cierznie, cirznie.
Ciekawostki
W gwarach wyraz cierń (cierzń) używany także jako nazwy konkretnych roślin (np. tarnina, dzika róża, głóg).
Źródło
Baran uwiązł w cierzniu.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Cirzniowa korona.
Łukasz Górnicki (1527-1603)