chełpić się

ogsłow. (ros. chołpitь (o wietrze) ‘cicho dąć, wiać’, sch. hűpnuti‘zrobić hałas, rumor, łoskot’, słoweń. hôlbati ‘wygryzać’, holbotáti ‘gryźć głośno’)< psłow. *chъlp- – odpowiada znaczeniowo i formalnie wyrazom chluba, chlubić; pierwotnie wyraz dźwiękonaśladowczy stosowany dla odgłosu przyburzeniu się (np. wody); pokrewny z lit. skalbti ‘prać bieliznę, okładać, bić’ oraz skélbti ‘głosić’; w XV-XVIII w. częste chełpa ‘chluba, chełpienie się, pycha’,w XV w. też chełbić się, a w XV-XVIII w. wyraz chełbać w znaczeniu ‘wzburzać ciecz’, chełbać się ‘burzyć się’