1. ‘przerywać czyjś sen’; 2. ‘powodować stany uczuciowe, ich przejawy’, np. budzić smutek; 3. stpol. ‘pobudzać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. budit, ros. budít’, sch. búditi) < psłow. *buditi ‘powodować,że ktoś czuwa, nie śpi, przerywać komuś sen’ < psłow. czasownik*bъdĕti ‘nie spać, czuwać’ (w pol. nie jest poświadczony) < pie. *bheudh- ‘czuwać, nie spać, uważać’.
poleca
b/d
budzik
‘zegar służący do budzenia’; od ok. 1900 r.; utworzone na wzórniem. Wecker, Weck-uhr; wyparł wcześniejszy wyraz ekscytarz (XVI-XIX w.) pobudzić
poleca
b/d
obudzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przebudzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozbudzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wzbudzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zbudzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta