1. ’opowiadać baśnie’; 2. ‘ględzić, pleść, mówić bez sensu’.
Pochodzenie:
Od XV w.; wyraz rodzimy, ogsłow. (por. czes. bájiti ‘bajać’, ukr. bájaty ‘opowiadać’, sch. bäjati ‘czarować’, scs. bajati ‘opowiadać’) < psłow. czasownik *bajati < pie. rdzeń *bhā-, który jest również podstawą m.in. lit. bóju, bóti ‘zapytywać’, łac. fāri ‘mówić’ oraz fama ‘pogłos, pogłoska’.
Źródło
Nie baj plotek.
Wacław Potocki (1626-1696)
Nie z historyków niepewnych, nie z bajęd pletliwych.
Grzegorz z Żarnowca (ok. 1528-po 1601)
poleca
b/d
baj
‘bajarz, gaduła’; od XVII w.; współcześnie najczęściej w wyrażeniach baju, baju, będziesz w raju lub chodzi baj po ścianie w czerwonym żupanie; w tym samym znaczeniu bajarz (od XVI w.) i bajacz (od XVIII w.)
poleca
b/d
bajda
‘bajarz, kłamca’; od XVIII w.; w tym samym znaczeniu stosowano również bajdko, bajdek, bajdała
poleca
80%
5 głosów
bajka
1. ‘baśń, legenda’; 2. ‘głupstwo, bzdura; plotka’; 3. ‘utwór o charakterze moralizatorskim’; od XVI w.; ogsłow. (por. czes. bajka; ros. bájka, sch. bâjka)< psłow. *bajъka ‘mówienie; baśń, opowiadanie o treści fantastycznej; zmyślona opowieść’ – nazwa czynności od psłow. *bajati ‘mówić, opowiadać’,‘opowiadać bajki, baśnie’ z przyrostkiem *-ьka
poleca
54%
15 głosów
baśń
1. ‘opowiadanie o treści fantastycznej, bajka’, 2. dialektalnie również‘kłamstwo, nieprawda, wymysł; plotka’; od XV w.; ogsłow. (por. np.czes. báseň ‘wiersz, poemat’, stczes. básň / basň / báseň ‘bajka, baśń’, ros. basn’ ‘bajka, wymysł, łgarstwo; gadanina’, scs. basnъ ‘baśń, mit, bajka’)< psłow. *basnъ ‘gadanie’ > ‘opowieść fantastyczna, nieprawdopodobna’– wyraz pochodzi od pie. rdzenia *bhā-, od którego powstał też wyraz bajać
Podobne teksty: