dać/dawać wiarę komuś/czemuś
‘uwierzyć komuś, czemuś; kogoś za wiarygodnego, uznać coś za prawdziwe’; zwrot; Ludzie pytani (…) o smoki, przebąkiwali, że takie zwierzęta w ogóle nie istnieją, ale syn kobiety nie dawał wiary tego rodzaju herezjom .
działać w dobrej wierze
‘robić coś z przekonaniem o słuszności swego postępowania; robić coś, mając dobre intencje’; zwrot; Działaliśmy w dobrej wierze, ale zostaliśmy po prostu oszukani .
nie do wiary
‘nieprawdopodobne, niemożliwe, wykluczone’; wyr. określ.; (...) kiedy niepewność staje się pewnością/prawdziwą wiarą bo całkiem nie do wiary (...) – J. Twardowski.
przywrócić komuś wiarę w coś
‘przywrócić komuś zaufanie do czegoś’; zwrot; Dziękuję, panie marszałku, za przywrócenie mi wiary w to, że prawo znaczy prawo . – „Angora”.
ślepa wiara
‘bezgraniczna, naiwna ufność’; wyr. rzecz.; Ślepej wierze źle z oczy patrzy
żyć na wiarę
‘żyć z kimś bez ślubu’; zwrot; J. Liberek.
Materiał opracowany przez eksperta