Zbrodnia niezawiniona – wynik działania fatum

Mitologia grecka i dramat Sofoklesa Król Edyp opowiadają o zbrodni niezawinionej Jokasty i Edypa. Wina Edypa polega na tym, że znając wyroki fatum i czyniąc wszystko, by uniknąć przeznaczenia, popełnia jednak nieświadomie zbrodnię ojcobójstwa i kazirodztwa. Opuszcza przybranych rodziców, obawiając się wypełnienia przepowiedni wyroczni (nie wie, że jest przybranym dzieckiem). Po drodze dumny młodzieniec wchodzi w konflikt z niechcącym ustąpić mu z drogi starcem i zabija go. Po latach okaże się, że był to Lajos, jego ojciec. Potem, uwolniwszy Teby od straszliwego potwora Sfinksa, Edyp w nagrodę za ocalenie miasta dostępuje zaszczytu poślubienia wdowy po Lajosie – Jokasty. W ten sposób spełnia się druga część przepowiedni: Edyp poślubia własną matkę. Gdy po latach oboje odkryją dokonane nieświadomie występki, Jokasta powiesi się, a Edyp wykłuje sobie oczy i, ślepy, opuści Teby. Czytelnik współczuje człowiekowi, który popełnił najgorsze zbrodnie – jest to jednak wina tragiczna, popełnił je bowiem nieświadomie. Nie miał wyjścia, prześladowany przez fatum.