1. ‘cecha charakterystyczna, właściwość’; 2. ‘krótki opis, szkic’; 3. liczba mnoga rysy ‘układ linii twarzy’; 4. stpol. rys (XV w.) ‘rysa, pęknięcie, szczelina’; 4. także rysa ‘ślad wyżłobiony czymś ostrym, pęknięcie, szczelina’ (od XVI w.).
1. ‘cecha charakterystyczna, właściwość’; 2. ‘krótki opis, szkic’; 3. liczba mnoga rysy ‘układ linii twarzy’; 4. stpol. rys (XV w.) ‘rysa, pęknięcie, szczelina’; 4. także rysa ‘ślad wyżłobiony czymś ostrym, pęknięcie, szczelina’ (od XVI w.).
Od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. rîz ‘rozdarcie, pęknięcie, rysa, szpara, rana; zarys, obwód’ (dziś niem. Riß ‘rozdarcie, pęknięcie, dziura; rysa, szpara; zarys, szkic, plan’).
1. ‘kreślić, wykreślać’; 2. ‘robić rysy, skazy, zadrapania’; od XVI w.; zapożyczenie ze śrniem. rîzen ‘kreślić, rysować, wycinać’