1. ‘okazywać czułość przez głaskanie, tulenie, całowanie’; 2. stpol. też ‘przez nadmierną opiekę rozleniwiać’.
1. ‘okazywać czułość przez głaskanie, tulenie, całowanie’; 2. stpol. też ‘przez nadmierną opiekę rozleniwiać’.
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. pěstit ‘hodować, uprawiać; pielęgnować’, ukr. pestýty ‘głaskać, tulić, kołysać’, słoweń. péstiti ‘nosić na rękach, głaskać’) < psłow. *pěstiti, *pěščę ‘kołysać na rękach, nosić na rękach; opiekować się, pielęgnować’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *pěsta / *pěstъ / *pěsto ‘piasta koła’; pierwotnie ‘trzymać coś tak, jak piasta koło’ > wtórnie ‘kołysać (dziecko) na rękach’ (przez skojarzenie z chyboczącą się w piaście, luźno osadzoną osią) > ‘okazywać czułość (dziecku) przez noszenie na rękach, tulenie, głaskanie, całowanie’.
Źródło
Mój jedyny, moje serce, mój pieszczku!
Jan Mączyński, Słownik łacińsko-polski, 1564 r.
dawniej ‘ulubieniec’; od XVI w., ale wcześniej występował jako nazwa osobowa
‘pieszczenie kogoś’; w XVI w. występował też w postaci pieściota ‘pobłażliwość, łagodność, wyrozumiałość, dobroć; okazywanie czułości, miłości’, ‘delikatność’, ‘skłonność do zbytku, przepych, dobrobyt’; od XVI w.; słowo utworzone od niezachowanego wyrazu [*pieszcza] pochodzącego od psłow. *pěstiti ‘kołysać na rękach, nosić na rękach; opiekować się, pielęgnować’
Materiał opracowany przez eksperta