1. ‘żołnierze walczący pieszo, piesze wojsko’; 2. dawniej ‘robotnicy rolni pracujący ręcznie, bez sprzężaju’; 3. piechotą, na piechotę ‘pieszo’.
Pochodzenie:
Od XV w.; podobnie w czes. pěchota, ros. pechóta ‘wojsko piesze’; słow. prapostać *pěchota ‘chodzenie pieszo’ utworzona od psłow. przymiotnika *pěchъ ‘idący, chodzący piechotą, pieszy’; pierwotnie ‘bycie pieszym’ – był to przymiotnik odczasownikowy od słow. *pěšiti ‘stawać się pieszym’, wtórnej postaci bezprzedrostkowej od *o(b)pěšiti ‘stracić konia, stać się pieszym’.
Źródło
Tłuszcze szły za nim pieszkami.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Pieszki pierwej przyszedł.
Marcin Bielski (1495-1575)
poleca
b/d
poleca
b/d
piechur
1. ‘ten, kto chodzi pieszo’; 2. ‘pieszy żołnierz’; od XVIII w.; pochodzi od piech-ota.