Charakterystyka Mowgliego ,,Księga Dżungli ,,R.Kipling

Mowgli „Żaba” - bohater główny, fikcyjny; syn drwala, wychowany przez wilki.
Wygląd: kiedy zjawił się w wilczej jaskini, był „małą kruszynką, z dołkami na pulchnej buzi”, był także całkiem nagi. Wyrósł na bardzo silnego, zwinnego chłopca.

Życiorys: Mowgli, czyli Żaba, w wieku ok. 2 lat został porwany przez tygrysa Sher Khana do dżungli. Dziecko uniknęło śmierci dzięki parze wilków, do których nory przypadkowo wszedł. Zauroczona nim Wilczyca Matka postanawia wykarmić małe razem ze swymi dziećmi. Nie może się nadziwić jego odwadze: „Jaki mały! Jaki naguśki, jaki odważny i śmiały!” - roztkliwiała się bez końca, kiedy malec przepychał się wśród swych szarych braci w stronę matki. Będąc kilkunastoletnim chłopcem wraca do ludzi, jednak szybko zmuszony jest ich opuścić. Jako kilkunastolatek jest bardzo zwinny i sprawny fizycznie.

Charakterystyka: Jest to chłopiec o bardzo żywym i wesołym usposobieniu. Uwielbia bawić się i psocić ze swymi wilczymi braćmi co czasami było powodem kar ze strony jego nauczyciela niedźwiedzia Baloo.
Dzięki bystrości umysłu bardzo szybko uczy się nowych rzeczy. Dzięki Baloo poznaje prawa rządzące dżunglą, rozumie mowę zwierząt, wie jak przeżyć wśród dzikich zwierząt. Nie traci przytomności umysłu. Umie w odpowiedniej chwili wykorzystać posiadaną wiedzę, co niejednokrotnie ratuje mu życie (np. podczas porwania przez małpy).

Mowgli ma dobre serce. Kocha swą wilczą rodzinę i swych przyjaciół, panterę i niedźwiedzia. Umie być wdzięcznym, pamięta, że to dzięki nim został przyjęty do gromady. „Zawsze będę pamiętał, iż kocham ciebie i wszystkich, którzy żyją w naszej jaskini”. Bardzo wiele zawdzięcza staremu przywódcy, Akeli. Gdy ten wymaga pomocy, udziela mu jej. Zmusza młode wilki do zostawienia go w spokoju. Jest niesamowicie odważny. Staje samotnie przeciw gromadzie wilków i tygrysowi. Dzięki swemu sprytowi pokonuje odwiecznego wroga, tygrysa, którego zamyka w wąwozie i tratuje kierując tam stada bydła. Mimo długoletniego pobytu wśród dzikich zwierząt, nie zatraca swej ludzkiej wrażliwości na krzywdę i zło na świecie. Zmuszony do odejścia z Gromady, płacze z żalu po tym, co minęło. Wie, że nie ma tu dla niego miejsca, ale wie też, że będzie się czuł obco wśród ludzi. Zanim odejdzie, czule żegna się ze starą wilczycą. Jest bardzo samotny. Nie znalazłszy swego miejsca ani wśród wilków, ani wśród ludzi, odchodzi sam w głąb dżungli.

Mowgli, mimo że wychowany wśród zwierząt, nie zatracił nic ze swego człowieczeństwa. Zadziwia nas swą odwagą, ale i wrażliwością oraz umiejętnością wybaczania krzywd. Nie mści się na ludziach „Nie uczynię nic złego mieszkańcom wioski, bo Messua była zawsze dobra dla mnie!” - mówi odchodząc ze wsi. Chłopiec ten bez wątpienia zasługuje na nasz podziw.
Rola w utworze: Mowgli to człowiek wychowany w dżungli, dziecko puszczy, żyje zgodnie z naturą.